Oι υφέσεις και οι φούσκες στην αγορά
κατοικίας, τείνουν να είναι σφοδρότερες και να διαρκούν περισσότερο όταν
έχει προηγηθεί μια μεγάλη αύξηση του χρέους των νοικοκυριών, αναφέρει σε έκθεση του το ΔΝΤ.
Τα χαρακτηριστικά αυτά παρουσιάζει και η κρίση που ξέσπασε το 2007, εκτιμά το ΔΝΤ, σημειώνοντας ότι το μέγεθος της ύφεσης δεν μπορεί να εξηγηθεί μόνο από την πτώση των τιμών και τις τραπεζικές κρίσεις, αλλά από τη σύνδεση τους με την αύξηση της μόχλευσης που είχε προηγηθεί.
Την πενταετία που προηγήθηκε της ύφεσης του 2007, το χρέος των νοικοκυριών ως προς το εισόδημα αυξήθηκε σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, τόσο στις αναπτυγμένες όσο και σε ορισμένες αναπτυσσόμενες χώρες. Ωστόσο, το μέγεθος του δεν είχε γίνει τόσο φανερό γιατί καλυπτόταν από τη φούσκα στην αγορά κατοικίας.
Η πτώση των τιμών των κατοικιών, αύξησε το χρέος των νοικοκυριών ως προς την περιουσία τους και η ταυτόχρονη μείωση του εισοδήματος, κατέστησε δύσκολη την εξυπηρέτηση του.
Σύμφωνα με το ΔΝΤ κατά το ξέσπασμα αυτών των κρίσεων, οι μακροοικονομικές πολιτικές όπως η νομισματική χαλάρωση και οι δημοσιονομικές μεταβιβάσεις μέσα από ένα κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας, είναι κομβικής σημασίας για την ανάσχεση της ύφεσης.
Τα χαρακτηριστικά αυτά παρουσιάζει και η κρίση που ξέσπασε το 2007, εκτιμά το ΔΝΤ, σημειώνοντας ότι το μέγεθος της ύφεσης δεν μπορεί να εξηγηθεί μόνο από την πτώση των τιμών και τις τραπεζικές κρίσεις, αλλά από τη σύνδεση τους με την αύξηση της μόχλευσης που είχε προηγηθεί.
Την πενταετία που προηγήθηκε της ύφεσης του 2007, το χρέος των νοικοκυριών ως προς το εισόδημα αυξήθηκε σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, τόσο στις αναπτυγμένες όσο και σε ορισμένες αναπτυσσόμενες χώρες. Ωστόσο, το μέγεθος του δεν είχε γίνει τόσο φανερό γιατί καλυπτόταν από τη φούσκα στην αγορά κατοικίας.
Η πτώση των τιμών των κατοικιών, αύξησε το χρέος των νοικοκυριών ως προς την περιουσία τους και η ταυτόχρονη μείωση του εισοδήματος, κατέστησε δύσκολη την εξυπηρέτηση του.
Σύμφωνα με το ΔΝΤ κατά το ξέσπασμα αυτών των κρίσεων, οι μακροοικονομικές πολιτικές όπως η νομισματική χαλάρωση και οι δημοσιονομικές μεταβιβάσεις μέσα από ένα κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας, είναι κομβικής σημασίας για την ανάσχεση της ύφεσης.
Η μεταφορά εισοδήματος στα άνεργα νοικοκυριά από τις σκανδιναβικές κυβερνήσεις τη δεκαετία του 1990, βοήθησε την αποπληρωμή των δανείων.
Ωστόσο, σύμφωνα με την έκθεση του ΔΝΤ υπάρχουν όρια στην δράση των μακροοικονομικών πολιτικών, ιδίως αν το χρέος ενός κράτους είναι υψηλό.
Αντίθετα, εκτιμά ότι μπορούν να εφαρμοστούν εξειδικευμένα προγράμματα αναδιάρθρωσης του χρέους των νοικοκυριών, όπως αυτά που εφαρμόζονται στην Ισλανδία και εφαρμόστηκαν στις ΗΠΑ το 1930, τα οποία μειώνουν τις χρεοκοπίες και τις κατασχέσεις και βοηθούν την αποπληρωμή των χρεών.
Τα προγράμματα αυτά, υπογραμμίζει το ΔΝΤ, βοηθούν στην αποτροπή ενός φαύλου κύκλου πτώσης των τιμών στην αγορά κατοικίας και της συνολικής ζήτησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου