Δημιουργική θεσμική-δομική αντιπολίτευση με κατάθεση στη Βουλή και στην κοινωνία επεξεργασμένων αντιπροτάσεων στα κυβερνητικά νομοθετήματα και προτάσεων για ώριμες μεταρρυθμίσεις
Frédéric Sorrieu (1850): Καθιέρωση της καθολικής ψηφοφορίας στη Γαλλία του 1848
http://roides.wordpress.com/2012/06/19/19june12/
Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος
Κύριε Ροΐδη,
Παρακολουθώ τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να προσπαθούν να αλλοιώσουν το πολίτευμα (η εύστοχη παρατήρηση ανήκει στον κ.Θ.Πάγκαλο), για να «στριμώξουν» τάχα το ΣΥΡΙΖΑ με το γελοίο επιχείρημα πως υποχρεούται να πάρει μέρος στην κυβέρνηση. Παρακολουθώ και τα στελέχη της ΝΔ να ασχολούνται με το «εθνικό» θέμα του δήθεν δικαιώματος του λιποβαρή αρχηγού τους να είναι πρωθυπουργός, επειδή κατάφερε με δυο αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις να μειώσει το ποσοστό της ΝΔ μόνο 4%, αποσπώντας εκβιαστικά ακόμη και εχθρικές ψήφους με το επιχείρημα του ληστρικού εκλογικού νόμου. Φοβάμαι πως η ΝΔΠΑΣΟΚ δεν έχει διδαχθεί τίποτα και το μέλλον της νέας συγκυβέρνησης θα είναι δυσοίωνο. Αν η παράνοια δεν ήταν ο κανόνας στη δημόσια ζωή μας, ο κ.Σαμαράς θα αρνιόταν να αυτοκτονήσει και θα επεδίωκε μια ολιγομελή κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ (χωρίς ακροδεξιούς υπουργούς) με πρωθυπουργό μια σοβαρή («κεντρώα» λόγω συσχετισμού δυνάμεων) προσωπικότητα, με την ελπίδα πως κάτι θα μπορούσε να σωθεί στα πλαίσια μιας δίκαιης και λογικής εθνικής και ευρωπαϊκής συνεννόησης, ενός κοινωνικού συμβολαίου που δεν θα φόρτωνε τα βάρη της κρίσης μόνο στους αδύνατους, ούτε θα είχε την ατζέντα της Χρυσής Αυγής ή του κόμματος Καμμένου, στο μεταναστευτικό και στα «εθνικά» θέματα. Αλλά ο ρουσφετολόγος Μακεδονομάχος του Μελιγαλά δε διαθέτει ούτε την αρετή ούτε την ευφυϊα για κάτι τέτοιο και πηγαίνει σα μωροφιλόδοξος Φαναριώτης Οσποδάρος στο Ιάσιο κι ας ξέρει πως ο Σουλτάνος θα του κόψει σύντομα το κεφάλι επειδή δεν θα πετύχει στην αποστολή του.
Αλλά δεν με απασχολεί η ταράτσα και το ελικόπτερο του κ.Σαμαρά, με απασχολεί πως η χώρα θα μπορέσει να αποφύγει μια βαριά τραγωδία. Νομίζω πως αυτό βρίσκεται από τα πράγματα πια στο χέρι του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος οφείλει να αλλάξει, να ωριμάσει να κάνει υπερβάσεις και να δουλέψει σε τρεις άξονες
Α) Ενότητα του δημοκρατικού κόσμου, από το μεγαλύτερο κομμάτι των οπαδών του ΠΑΣΟΚ μέχρι και τη βάση της κομμουνιστικής Αριστεράς στη βάση ενός γερού ρεαλιστικού προγράμματος με πυξίδα την κοινωνική δικαιοσύνη, την παραγωγικότητα, τον εξορθολογισμό-εκσυγχρονισμό του κράτους και της κοινωνίας και το χτύπημα της διαφθοράς. Αν λαϊκά στρώματα της Δεξιάς ή φωτισμένοι κεντροδεξιοί προσχωρήσουν σε αυτή τη μεγάλη πολιτική και κοινωνική συμμαχία συνειδητοποιώντας τα αδιέξοδα της ιλαροτραγωδίας Σαμαρά-Ψωμιάδη-Βορίδη-Βενιζέλου τόσο το καλύτερο.
Β) Δημιουργική θεσμική-δομική αντιπολίτευση με κατάθεση στη Βουλή και στην κοινωνία επεξεργασμένων αντιπροτάσεων, οικονομικά “ισοδύναμων”, στα κυβερνητικά νομοθετήματα και προτάσεων για ώριμες μεταρρυθμίσεις. Εδώ υπάρχει τεράστιο περιθώριο διεμβολισμού ή και ξεμπροστιάσματος της «πλειοψηφίας» (μαζί και της Δημάρ, όποια θέση ως προς την κυβέρνηση κι αν επινοήσει ο χαμαιλέων αρχηγός της) , με νομοσχέδια όπως η απλή αναλογική, ο χωρισμός Κράτους-Εκκλησίας, το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλόφιλων, ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, η Σαρία στη Θράκη, οι κρατικές διαφημίσεις στον Τύπο, η βουλευτική ασυλία, η συνταξιοδότηση των βουλευτών, τα Μυστικά Κονδύλια, το ‘πόθεν έσχες’ των κρατικών υπαλλήλων που ως εκ της θέσεώς τους χρηματίζονται σε μεγάλο ποσοστό, οι δίκες για τη διαφθορά (Τσουκάτος κλπ) που δεν γίνονται, η φορολόγηση των ελβετικών καταθέσεων, ο έλεγχος της ροής του μαύρου χρήματος μέσω τραπεζικών καταθέσεων στο εξωτερικό, η διαφθορά στο χώρο της Δικαιοσύνης, η δικαστική ασυλία της Χρυσής Αυγής (συνεχείς αναβολές), τα οικονομικά σκάνδαλα στην Εκκλησία, η υπόθεση ΓΑΠ-Τρεπεκλή-προμήθειας C4I, κλπ κλπ κλπ. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να διαλέξει στρατόπεδο. Με αυτό της διαφθοράς, του λαϊκισμού, του εθνικισμού και της θεσμικής συντήρησης, άτυπη «αριστερή» οπισθοφυλακή των οποίων ήταν σε ρόλο σιωπηλού θεατή ή άναρθρου συνθηματολόγου-αοριστολόγου μέχρι σήμερα ή με αυτό της κοινωνικής προόδου του ορθολογισμού και της εντιμότητας.
Γ) Διαφωτιστικό έργο και Οργάνωση των πολιτών σε συλλογικότητες γύρω από δίκαιες και λογικές διεκδικήσεις και από την υπέρτατη ανάγκη της κοινωνικής Αλληλεγγύης και του ξεπεράσματος των διαμορφωμένων ατομικιστικών νοοτροπιών.
Η κυβέρνηση που θα προκύψει τώρα, καλώς ή κακώς δεν θα πάει μακριά, πιθανόν να μη βγάλει ούτε το φθινόπωρο. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να είναι έτοιμος τότε να κυβερνήσει. Αν το ευρωπαϊκό τοπίο έχει μέχρι τότε βελτιωθεί, τόσο το καλύτερο για την Ευρώπη και για την Ελλάδα, αν όχι η δεύτερη θα πρέπει να έχει βρει το δρόμο για τις λύσεις στα τεράστια προβλήματά της, ευρωπαϊκές ασφαλώς και μόνο σε έσχατη ανάγκη έξω από μια Ευρώπη που κλυδωνίζεται από την ανικανότητα των ηγετών της να δώσουν λύσεις σε προβλήματα για τα οποία σιγά σιγά αποδεικνύεται, πως δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι η διαφθορά και ο ανορθολογισμός του Νότου. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ εγκλωβιστεί στα γνωστές του μεθόδους, δηλαδή σε διγλωσσία, λαϊκισμούς, αριστερισμούς, τυχοδιωκτισμούς, πατριωτικές κορώνες, ηθικούς συμβιβασμούς, χάϊδεμα αυτιών, κρύψιμο προβλημάτων κάτω από το χαλί, συγκάλυψη του παραλογισμού και της διαφθοράς, απλά θα βοηθήσει στο να γίνει η χώρα μας Σομαλία. Το να οργανώνεις διαδηλώσεις δεν είναι δύσκολο, το να βγάζεις κραυγές είναι πανεύκολο, το να εκπονείς δίκαιες και βιώσιμες λύσεις είναι όμως το αναγκαίο. Η χώρα χρειάζεται σοβαρή, υπεύθυνη, ώριμη, σοφή, έντιμη, γενναία πολιτική ηγεσία και όχι αυτάρεσκους κινηματογραφικούς αστέρες, επαναστατημένους παλίμπαιδες ή αιώνιους έφηβους και το ανώριμο «αγανακτισμένο» κοινό τους. Δεν μου εμπνέει εμπιστοσύνη ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, που αν και γόνος μεσοαστικής οικογένειας δεν κατάφερε να μάθει ούτε μια ξένη γλώσσα της προκοπής (να στρωθεί και να μάθει τώρα). Έχει υποπέσει σε πάρα πολλά καραγκιοζιλίκια (ελληνομετρήσεις, αγάλματα στον Μεγαλέξανδρο, εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη, κοινοί προβληματισμοί για τη διαπλοκή με τον κ.Τράγκα, «διακριτοί ρόλοι» Εκκλησίας, ανοίγματα στο κόμμα Καμμένου κλπ κλπ) και σε γελοίες αμετροέπειες (Καρατζαφέρης της Αριστεράς, Ολανδρέου, θαυμασμός στο Μάο κλπ). Δεν είναι τυχαίο που έχει αφήσει έδαφος να τον υμνεί ακατάπαυστα το μαύρο φίδι που λέγεται «Αυριανή». Κάποιος να του κάνει μαθήματα, ο ίδιος να ξεπεράσει το ναρκισσισμό του και την ελαφρομυαλιά του, σε αυτόν έλαχε (ελέω Αλαβάνου) ο κλήρος, με αυτόν αναγκαστικά θα πορευτούμε. Είναι κρίμα να τα θαλασσώσει και να σύρει στο γκρεμό την Ελλάδα και την Αριστερά.
…
ΥΓ
Διαβάζω στην έκτακτη έκδοση της «Αυγής» της Δευτέρας: «…υπό το φόβο του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα…» (Δ.Χ. στις «Ρήσεις…».).
Θέλω να παρακαλέσω θερμά. Όχι κολακείες στο μεγάλο αρχηγό. Τα έχει πληρώσει αυτά η Αριστερά εδώ και διεθνώς.
Frédéric Sorrieu (1850): Καθιέρωση της καθολικής ψηφοφορίας στη Γαλλία του 1848
http://roides.wordpress.com/2012/06/19/19june12/
Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος
Κύριε Ροΐδη,
Παρακολουθώ τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να προσπαθούν να αλλοιώσουν το πολίτευμα (η εύστοχη παρατήρηση ανήκει στον κ.Θ.Πάγκαλο), για να «στριμώξουν» τάχα το ΣΥΡΙΖΑ με το γελοίο επιχείρημα πως υποχρεούται να πάρει μέρος στην κυβέρνηση. Παρακολουθώ και τα στελέχη της ΝΔ να ασχολούνται με το «εθνικό» θέμα του δήθεν δικαιώματος του λιποβαρή αρχηγού τους να είναι πρωθυπουργός, επειδή κατάφερε με δυο αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις να μειώσει το ποσοστό της ΝΔ μόνο 4%, αποσπώντας εκβιαστικά ακόμη και εχθρικές ψήφους με το επιχείρημα του ληστρικού εκλογικού νόμου. Φοβάμαι πως η ΝΔΠΑΣΟΚ δεν έχει διδαχθεί τίποτα και το μέλλον της νέας συγκυβέρνησης θα είναι δυσοίωνο. Αν η παράνοια δεν ήταν ο κανόνας στη δημόσια ζωή μας, ο κ.Σαμαράς θα αρνιόταν να αυτοκτονήσει και θα επεδίωκε μια ολιγομελή κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ (χωρίς ακροδεξιούς υπουργούς) με πρωθυπουργό μια σοβαρή («κεντρώα» λόγω συσχετισμού δυνάμεων) προσωπικότητα, με την ελπίδα πως κάτι θα μπορούσε να σωθεί στα πλαίσια μιας δίκαιης και λογικής εθνικής και ευρωπαϊκής συνεννόησης, ενός κοινωνικού συμβολαίου που δεν θα φόρτωνε τα βάρη της κρίσης μόνο στους αδύνατους, ούτε θα είχε την ατζέντα της Χρυσής Αυγής ή του κόμματος Καμμένου, στο μεταναστευτικό και στα «εθνικά» θέματα. Αλλά ο ρουσφετολόγος Μακεδονομάχος του Μελιγαλά δε διαθέτει ούτε την αρετή ούτε την ευφυϊα για κάτι τέτοιο και πηγαίνει σα μωροφιλόδοξος Φαναριώτης Οσποδάρος στο Ιάσιο κι ας ξέρει πως ο Σουλτάνος θα του κόψει σύντομα το κεφάλι επειδή δεν θα πετύχει στην αποστολή του.
Αλλά δεν με απασχολεί η ταράτσα και το ελικόπτερο του κ.Σαμαρά, με απασχολεί πως η χώρα θα μπορέσει να αποφύγει μια βαριά τραγωδία. Νομίζω πως αυτό βρίσκεται από τα πράγματα πια στο χέρι του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος οφείλει να αλλάξει, να ωριμάσει να κάνει υπερβάσεις και να δουλέψει σε τρεις άξονες
Α) Ενότητα του δημοκρατικού κόσμου, από το μεγαλύτερο κομμάτι των οπαδών του ΠΑΣΟΚ μέχρι και τη βάση της κομμουνιστικής Αριστεράς στη βάση ενός γερού ρεαλιστικού προγράμματος με πυξίδα την κοινωνική δικαιοσύνη, την παραγωγικότητα, τον εξορθολογισμό-εκσυγχρονισμό του κράτους και της κοινωνίας και το χτύπημα της διαφθοράς. Αν λαϊκά στρώματα της Δεξιάς ή φωτισμένοι κεντροδεξιοί προσχωρήσουν σε αυτή τη μεγάλη πολιτική και κοινωνική συμμαχία συνειδητοποιώντας τα αδιέξοδα της ιλαροτραγωδίας Σαμαρά-Ψωμιάδη-Βορίδη-Βενιζέλου τόσο το καλύτερο.
Β) Δημιουργική θεσμική-δομική αντιπολίτευση με κατάθεση στη Βουλή και στην κοινωνία επεξεργασμένων αντιπροτάσεων, οικονομικά “ισοδύναμων”, στα κυβερνητικά νομοθετήματα και προτάσεων για ώριμες μεταρρυθμίσεις. Εδώ υπάρχει τεράστιο περιθώριο διεμβολισμού ή και ξεμπροστιάσματος της «πλειοψηφίας» (μαζί και της Δημάρ, όποια θέση ως προς την κυβέρνηση κι αν επινοήσει ο χαμαιλέων αρχηγός της) , με νομοσχέδια όπως η απλή αναλογική, ο χωρισμός Κράτους-Εκκλησίας, το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλόφιλων, ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, η Σαρία στη Θράκη, οι κρατικές διαφημίσεις στον Τύπο, η βουλευτική ασυλία, η συνταξιοδότηση των βουλευτών, τα Μυστικά Κονδύλια, το ‘πόθεν έσχες’ των κρατικών υπαλλήλων που ως εκ της θέσεώς τους χρηματίζονται σε μεγάλο ποσοστό, οι δίκες για τη διαφθορά (Τσουκάτος κλπ) που δεν γίνονται, η φορολόγηση των ελβετικών καταθέσεων, ο έλεγχος της ροής του μαύρου χρήματος μέσω τραπεζικών καταθέσεων στο εξωτερικό, η διαφθορά στο χώρο της Δικαιοσύνης, η δικαστική ασυλία της Χρυσής Αυγής (συνεχείς αναβολές), τα οικονομικά σκάνδαλα στην Εκκλησία, η υπόθεση ΓΑΠ-Τρεπεκλή-προμήθειας C4I, κλπ κλπ κλπ. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να διαλέξει στρατόπεδο. Με αυτό της διαφθοράς, του λαϊκισμού, του εθνικισμού και της θεσμικής συντήρησης, άτυπη «αριστερή» οπισθοφυλακή των οποίων ήταν σε ρόλο σιωπηλού θεατή ή άναρθρου συνθηματολόγου-αοριστολόγου μέχρι σήμερα ή με αυτό της κοινωνικής προόδου του ορθολογισμού και της εντιμότητας.
Γ) Διαφωτιστικό έργο και Οργάνωση των πολιτών σε συλλογικότητες γύρω από δίκαιες και λογικές διεκδικήσεις και από την υπέρτατη ανάγκη της κοινωνικής Αλληλεγγύης και του ξεπεράσματος των διαμορφωμένων ατομικιστικών νοοτροπιών.
Η κυβέρνηση που θα προκύψει τώρα, καλώς ή κακώς δεν θα πάει μακριά, πιθανόν να μη βγάλει ούτε το φθινόπωρο. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να είναι έτοιμος τότε να κυβερνήσει. Αν το ευρωπαϊκό τοπίο έχει μέχρι τότε βελτιωθεί, τόσο το καλύτερο για την Ευρώπη και για την Ελλάδα, αν όχι η δεύτερη θα πρέπει να έχει βρει το δρόμο για τις λύσεις στα τεράστια προβλήματά της, ευρωπαϊκές ασφαλώς και μόνο σε έσχατη ανάγκη έξω από μια Ευρώπη που κλυδωνίζεται από την ανικανότητα των ηγετών της να δώσουν λύσεις σε προβλήματα για τα οποία σιγά σιγά αποδεικνύεται, πως δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι η διαφθορά και ο ανορθολογισμός του Νότου. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ εγκλωβιστεί στα γνωστές του μεθόδους, δηλαδή σε διγλωσσία, λαϊκισμούς, αριστερισμούς, τυχοδιωκτισμούς, πατριωτικές κορώνες, ηθικούς συμβιβασμούς, χάϊδεμα αυτιών, κρύψιμο προβλημάτων κάτω από το χαλί, συγκάλυψη του παραλογισμού και της διαφθοράς, απλά θα βοηθήσει στο να γίνει η χώρα μας Σομαλία. Το να οργανώνεις διαδηλώσεις δεν είναι δύσκολο, το να βγάζεις κραυγές είναι πανεύκολο, το να εκπονείς δίκαιες και βιώσιμες λύσεις είναι όμως το αναγκαίο. Η χώρα χρειάζεται σοβαρή, υπεύθυνη, ώριμη, σοφή, έντιμη, γενναία πολιτική ηγεσία και όχι αυτάρεσκους κινηματογραφικούς αστέρες, επαναστατημένους παλίμπαιδες ή αιώνιους έφηβους και το ανώριμο «αγανακτισμένο» κοινό τους. Δεν μου εμπνέει εμπιστοσύνη ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, που αν και γόνος μεσοαστικής οικογένειας δεν κατάφερε να μάθει ούτε μια ξένη γλώσσα της προκοπής (να στρωθεί και να μάθει τώρα). Έχει υποπέσει σε πάρα πολλά καραγκιοζιλίκια (ελληνομετρήσεις, αγάλματα στον Μεγαλέξανδρο, εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη, κοινοί προβληματισμοί για τη διαπλοκή με τον κ.Τράγκα, «διακριτοί ρόλοι» Εκκλησίας, ανοίγματα στο κόμμα Καμμένου κλπ κλπ) και σε γελοίες αμετροέπειες (Καρατζαφέρης της Αριστεράς, Ολανδρέου, θαυμασμός στο Μάο κλπ). Δεν είναι τυχαίο που έχει αφήσει έδαφος να τον υμνεί ακατάπαυστα το μαύρο φίδι που λέγεται «Αυριανή». Κάποιος να του κάνει μαθήματα, ο ίδιος να ξεπεράσει το ναρκισσισμό του και την ελαφρομυαλιά του, σε αυτόν έλαχε (ελέω Αλαβάνου) ο κλήρος, με αυτόν αναγκαστικά θα πορευτούμε. Είναι κρίμα να τα θαλασσώσει και να σύρει στο γκρεμό την Ελλάδα και την Αριστερά.
…
ΥΓ
Διαβάζω στην έκτακτη έκδοση της «Αυγής» της Δευτέρας: «…υπό το φόβο του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα…» (Δ.Χ. στις «Ρήσεις…».).
Θέλω να παρακαλέσω θερμά. Όχι κολακείες στο μεγάλο αρχηγό. Τα έχει πληρώσει αυτά η Αριστερά εδώ και διεθνώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου