Σάββατο 7 Ιουλίου 2012

Tο νόημα της ζωής και οι τσάμπα μαγκιές

Λοιπόν, είναι ένας τύπος που έχει 45αρήσει, επιτυχημένος φουλ, ο οποίος τα έχει δει, γευτεί και κατακτήσει όλα, αλλά νιώθει παρ’ ολ’ αυτά τη ζωή του άδεια, και αρχίζει ωα ψάνχει το νόημα της ζωής … Στην αρχή πάει σε ψυχολογό, κάνει ψυχοθεραπείες για χρόνια, αλλά αρχίδια, το νόημα της ζωής δεν το βρίσκει ή δεν του το λένε, τεσπά το αφήνει το θέμα ψυχο-….
Πλακώνεται μετά στις εναλλακτικές θεραπείες , κάνει ότι υπάρχει, αλλά ούτε αυτά τον ικανοποιούν, και όταν ρωτάει τους γκουρούδες: «τελικά θα βρω το νόημα της ζωής μέσα από αυτό;» του τα μασάνε. Τα εγκαταλείπει και αυτά…
Το ρίχνει στην Ορθοδοξία, μοναχισμός και ασκητισμός, εξομολογήσεις, φανάρι, άγιο όρος, Σινά κλπ...αλλά ούτε ο χριστιανισμός του δίνει απαντήσεις για το νόημα της ζωής στο μάταιο κόσμο τούτο….

Εν τέλει, αποφασίζει να πάει στο Έβερεστ να βρει το Δαλάι Λάμα, το πιο σοφό άνθρωπο επί γης, όλοι το λένε…..
Πουλάει την περιουσία του, περνάει χίλιες κακουχίες, και μετά από ένα εξοντωτικό ταξίδι (α λα Κόναν) φτάνει στην κορυφή του Έβερεστ, στην πόρτα του κάστρου του Δαλάι Λάμα… την ανοίγει (όχι α λα Κόναν=crucial) και στο βάθος μιας απέραντης εσωτερικής αυλής βλέπει το Δαλάι Λάμα καθισμένο πάνω σε μια μαξιλάρα να καπνίζει το μπουρί της σόμπας….
Γονατίζει με σεβασμό, και ρωτά «Ω, μέγα Δαλάι, ήρθα από τόσο μακριά, να σε ρωτήσω κείνο που με βασανίζει, και που συ μόνο μπορείς να μου πεις: ποιο είναι το νόημα της ζωής;»
Ο Δαλάι τραβάει μια γερή απ’ το μπουρί, του δείχνει ένα δεντράκι εκεί στην αυλή, και του λέει αργά αργά μέσ’ τη χασισόνταγκλα

- «τοοο…το δέντρο…»
Ο άλλος παραξενεύεται και απογοητεύεται, και παίρνει το θάρρος να ρωτήσει:
- «Μααα…μα πως μπορεί να είναι το νόημα της ζωής το δέντρο…; Γιατί όχι… γατί όχι το ρυάκι;» και του δείχνει ένα ρυάκι…
Ο Δαλάι κοιτάζει το ρυάκι, τραβάει άλλη μια καλή, το σκέφτεται λίγο και λέει
- «…Το ρυάάκι…»

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ

Ο Δαλάι τραβάει μια γερή απ’ το μπουρί, του δείχνει ένα δεντράκι εκεί στην αυλή, και του λέει αργά αργά μέσ’ τη χασισόνταγκλα
- «τοοο…το δέντρο…»
Ο άλλος παραξενεύεται και απογοητεύεται, και παίρνει το θάρρος να ρωτήσει:
- «Μααα…μα είναι το νόημα της ζωής το δέντρο…;
Ο Δαλάι ξανακοιτάζει το δέντρο, τραβάει άλλη μια καλή, το σκέφτεται λίγο…
- «……δεν είναι, ε;»



Η κοινωνία μας, μετά την εκλογική ανάπαυλα όπου είχε τον (πανάκριβο) χρόνο να συνειδητοποιήσει μερικά πράγματα και να πάρει τις αποφάσεις της, διάγει τώρα την περίοδο της αφομοίωσης όσων έμαθε για την ...πραγματική πραγματικότητα.

Ότι πχ οι διαρθρωτικές αλλαγές δεν κοστίζουν αλλά απελευθερώνουν - κάτι που επιμελώς απέκρυβαν δυο χρόνια οι πελατειακοί πολιτικοί μας, κυβερνήσεων και αντιπολιτεύσεων, γιατί η εφαρμογή τους θα τους αφαιρούσε το μέσον της συναλλαγής με τους ψηφοφόρους.
Ότι πχ η σειρά των μέτρων θάπρεπε να είναι η αντίστροφη, δηλαδή πρώτα εξοικονομήσεις και περιορισμοί δαπανών από τις διαρθρωτικές αλλαγές και μετά περικοπές εισοδημάτων (και μάλιστα από πάνω προς τα κάτω). Οι πολιτικοί μας καθόρισαν την σειρά αλλά και την τυφλότητα των οριζόντιων άδικων μέτρων - για να μην αγγίξουν τις τροφοδότριες συντεχνίες τους.

Έτσι σήμερα, μέσα σε μια εύθραυστη ισορροπία ελπίδας - απόγνωσης, καλούμαστε να απορρίψουμε τους βολικούς μύθους της διετίας και να συγχρονίσουμε το βήμα μας με εκείνο των άλλων ευρωπαϊκών κοινωνιών, οι πολίτες των οποίων χρεώνονται περικοπές για να μας δανείσουν και απαιτούν, ως έχουν κάθε δικαίωμα, να δουν αποτελέσματα. Και όχι τόσο στην οικονομική πολιτική - κάτι που είναι δύσκολο για όλους - αλλά στο νοικοκύρεμα του αλόγιστου, παρασιτικού, πελατειακού μας κράτους....???

Σε ένα τέτοιο κλίμα, σοφά η τρικομματική κυβέρνηση βάζει μπροστά την αποκατάσταση πρώτα της αξιοπιστίας μας και μετά την αναδιαπραγμάτευση όρων του προγράμματος. 


Σε ένα τέτοιο κλίμα η συνέχιση του αντιπολιτευτικού στυλ των τζάμπα τσαμπουκάδων από τον Alexis, αντί για την εθνική συναίνεση στην κρίσιμη εθνική προσπάθεια, είναι το μόνο που δεν χρειαζόμαστε για να παραβιάσουμε τις ανοιχτές θύρες της ΕΕ, αυτήν την στιγμή ...



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου