Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

«Στα κεραμίδια» Tου Αλεξη Παπαχελα

Οι πολιτικοί μας αρνούνται να καταλάβουν πόσο μεγάλο λάθος είναι στην εποχή της κρίσης που ζούμε «να ανεβαίνουν στα κεραμίδια» με τις υπερβολικές και ανεδαφικές τους δηλώσεις και δεσμεύσεις. Μα επιτέλους δεν καταλαβαίνουν πόσο λάθος κάνουν; Ο κ. Παπανδρέου πλήρωσε ακριβά το «λεφτά υπάρχουν», το οποίο δεν είχε κανέναν απολύτως λόγο να πει, όταν ο αντίπαλός του έλεγε -έστω με καθυστέρηση- την αλήθεια για τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας. Ο κ. Σαμαράς πλήρωσε πολιτικά τη στάση που κράτησε στο παρελθόν έναντι του Μνημονίου, που ναι μεν δικαιώθηκε ως προς τις προβλέψεις για την ύφεση, ήταν όμως κάποια «κλικ» πιο πάνω από ό,τι χρειαζόταν και απαιτούσαν οι κρίσιμες στιγμές.

Τα λάθη συνεχίστηκαν, από όλους. Προσπαθώ να καταλάβω, για παράδειγμα, τι νόημα είχε εκείνη η μετεκλογική προγραμματική διακήρυξη των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης. Ηταν μια βαθιά αυτοκαταστροφική πράξη, που κυνηγάει τώρα και τον κ. Κουβέλη και την κυβέρνηση. Ηξεραν ακριβώς την εικόνα και τα περιθώρια χειρισμών τα τρία κόμματα όταν υπέγραψαν τη διακήρυξη, η οποία θα παίζει και θα ξαναπαίζει στα μελλοντικά προεκλογικά σποτάκια του ΣΥΡΙΖΑ ή των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Σε τι αποσκοπούσε αυτό το κείμενο; Κανείς δεν σκέφθηκε ότι θα το βρουν μπροστά τους, και μάλιστα πολύ σύντομα;

Ο κ. Κουβέλης επιμένει όμως να «ανεβαίνει στα κεραμίδια». Ο δραματικός και υπερβολικός τόνος των δηλώσεών του μετά τις συναντήσεις των αρχηγών δεν αφήνει περιθώρια συμβιβασμών, ή τουλάχιστον συμβιβασμών που να μην τσαλακώνουν πλήρως τη δική του αξιοπιστία.

Το πρόβλημα είναι πως στην εποχή της κρίσης οι δημόσιες «κόκκινες γραμμές», ακόμη και αν τις βάζει ένας σκληρός παίκτης, θέλουν μεγάλη προσοχή. Αυτή η κρίση είναι άνιση για τους Νοτιοευρωπαίους πολιτικούς γιατί απέναντί τους έχουν εφιαλτικά διλήμματα του τύπου «ή λες ναι ή δεν έχεις λεφτά να πληρώσεις μισθούς και συντάξεις». Είναι άδικο, δύσκολο, σχεδόν απάνθρωπο, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Η μεγαλύτερη πρόκληση για την Ευρώπη είναι να κάνει μια τεράστια προσαρμογή χωρίς να χάσει την «ψυχή» της και το δημοκρατικό της σύστημα.

Από αυτήν την άποψη οι σημερινοί μας πολιτικοί είναι μοιραίοι, και το ξέρουν. Δεν βοηθούν όμως τους εαυτούς τους με αυτοκαταστροφικές δεσμεύσεις και δηλώσεις.

Ο κ. Σαμαράς έχει βγάλει τα δικά του συμπεράσματα και δείχνει πως την ώρα της κρίσης έχει αυτό που χρειάζεται για να ξεπεράσει τον ίδιο του τον εαυτό. Δεν είναι λίγο αυτό.

Οφείλουν όμως να καταλάβουν ότι στην εποχή μας πρέπει να μετρούν τις κουβέντες και τα πυροτεχνήματα. Τα μέσα ενημέρωσης δημιουργούν ένα ασφυκτικό κλίμα, εξωθούν τους πολιτικούς σε τέτοιου είδους λάθη και πριμοδοτούν με λύσσα τη «διαφωνία», την υπερβολή. Η εμπειρία των τελευταίων ετών έχει δείξει ότι οι πολιτικοί που «ανεβαίνουν στα κεραμίδια» παρασυρμένοι από το πάθος, την πίεση του περιβάλλοντός τους και τα μέσα ενημέρωσης έχουν μεγάλη δυσκολία να κατέβουν. Δυστυχώς, ούτε ο κ. Τσίπρας το έχει αντιληφθεί αυτό και ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά στα δικά του κεραμίδια, από τα οποία θα τον προσγειώσει η σκληρή πραγματικότητα. Με τι κόστος όμως άραγε για τον ίδιο και για τη χώρα!..

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_27/10/2012_467612


συμφωνώ με το παρακάτω Σχόλιο κάποιου Κύριου Χρ.Δ.Γκολφινόπουλου 
Κάποιες επισημάνσεις για το σημερινό άρθρο σας.
1.Ο Παπανδρέου πλήρωσε το «λεφτά υπάρχουν»,επειδή ο τύπος και η τηλεόραση το έκαναν σλόγκαν .Εντελώς «προβοκατόρικα», θα αντιτείνω ,ότι εκείνη την εποχή,πράγματι, υπήρχαν λεφτά στις….τράπεζες,(περίπου 240 δις€ καταθέσεις).Ας σταματήσει λοιπόν αυτή η καραμέλα και να γράψετε, επιτέλους, για ποιους πολιτικούς και οικονομικούς λόγους την …πλήρωσε ο Παπανδρέου.
2.Ο Καραμανλής,(ο,επί εξαετία, «καταλληλότερος» από τα ΜΜΕ και τις εταιρείες δημοσκοπήσεων),ουδέποτε αντιλήφθηκε την κατάσταση,(αυτό φαίνεται από την άρνηση του για διπλές εκλογές τον Ιούνιο του 2009) ή είπε την αλήθεια. Πολιτικάντης της δεκαετίας του `50,διόριζε από αγροφύλακες έως υπαλλήλους στο Μουσείο της Ακρόπολης,(αυτό το είχε εκχωρήσει στον Σαμαρά),έως την τελευταία ώρα.
3.Το να αποδίδετε τα εύσημα στο Σαμαρά ,επειδή… πρόβλεψε ότι τα μέτρα θα φέρουν ύφεση,(η οποία, σημειωτέον, είχε αρχίσει από τα μέσα του 2007,χρονιά που ανταμείφθηκε-εκλογικά- για δεύτερη φορά ο «καταλληλότερος»),είναι σαν να συγχαίρετε κάποιον που διαπιστώνει ότι ο ήλιος βγαίνει από την… ανατολή.
4.Ο Σαμαράς δεν πλήρωσε τίποτα.Αντίθετα,ανταμείφθηκε για τις μπαρούφες των Ζαππείων,τα «ισοδύναμα μέτρα»,την αντιμνημονιακή παντιέρα,και το γκρέμισμα της κυβέρνησης Παπαδήμου,(σημειώνω ότι την δόση των 31,5 δις€,θα την είχαμε πάρει από τον Ιούνιο,αν δεν είχαν μεσολαβήσει οι δύο εκλογές),και ικανοποίησε το πολιτικό του απωθημένο: έγινε ,επιτέλους, πρωθυπουργός.
5.Η πένα σας,(ή ..καλύτερα το πληκτρολογιό σας),δεν είναι κολυβήθρα του Σηλωάμ ,για κάθε πολιτικό ,κόμμα, ή ιδεολογία που συμπαθείτε.Η ιστορία είναι εντελώς πρόσφατη. Σε αναγνώστες της Καθημερινής απευθύνεστε.
6.Τέλος στα κεραμίδια,νομίζω, πρώτος έχει ανέβει ο κυρίαρχος αλλά.. λωτοφάγος λαός.

επίσης .... 
Πέφτουν οι μάσκες για τις αποζημιώσεις ...

Tο γράψαμε την Παρασκευή και αρκετοί ήταν εκείνοι που επικοινώνησαν μαζί μας λέγοντας ότι αγνοούσαν αυτή τη διάσταση για την οποία βεβαίως επιβεβαιωθήκαμε πανηγυρικά και εγγράφως. Αναφέραμε λοιπόν ότι το πάπλωμα για το οποίο γίνεται ο καβγάς στα εργασιακά ,είναι οι...
αποζημιώσεις κι όχι βέβαια οι τριετίες ή το επίδομα γάμου. Αυτά αποτελούν προφάσεις.

Αν οι αποζημιώσεις μειωθούν στο ήμισυ ή και παρακάτω ακόμη, σε περίπτωση απόλυσης του ένας απλός εργαζόμενος θα λάβει ελάχιστα. Ένας όμως προβεβλημένος τηλεοπτικός δημοσιογράφος ή ένας διευθύνων σύμβουλος ΔΕΚΟ ή ένας μεγαλοπαράγοντας των τραπεζών που απορροφώνται ή συγχωνεύονται , θα λάβουν τα μισά από όσα σήμερα. Για Αντί για ένα - δύο εκατομμύρια ευρώ , θα πάρουν 500-600 ψωροχιλιάρικα! Πόσοι είναι αυτοί; Καμιά 20αριά χιλιάδες και βάλε.

Ορισμένοι εξ΄ αυτών τηλεφωνούν στον Κουβέλη και στον Βενιζέλο ζητώντας τους να στηρίξουν τον αγώνα τους για να μην περάσουν οι περικοπές στις αποζημιώσεις. Άλλοι δε αρθρογραφούν σχετικά σε ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδες , όπως μπορείτε να διαβάσετε σήμερα σε μία από αυτές. Αν προκληθούμε θα επανέλθουμε για το ποια τηλε- δημοσιογράφος ανησυχεί και ποιος τηλε – σχολιαστής αγχώνεται…

ΔΓ
parapolitika.gr


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου