Να τους αφαιρείται η ιθαγένεια
Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης ΛασκαράτοςΚύριε Ροΐδη,
Δεν βρίσκω λόγια για να σχολιάσω την απόφαση της πλειοψηφίας (24-13) του Σ.τ.Επ. για το νόμο Ραγκούση, της οποίας αρκεί απλή ανάγνωση για να αντιληφθεί κανείς ότι η ιδιότητα της ελληνικής ιθαγένειας αποκτά μια ιερότητα, η οποία κληροδοτείται αποκλειστικά από το μέσο (μπαγαπόντη;) Ρωμιό γονιό στα παιδιά του και μόνο, γιατί μόνο για αυτά υπάρχει «εξατομικευμένη κρίση της ουσιαστικής προϋπόθεσης του δεσμού προς το ελληνικό έθνος». Ευτυχώς δεν υπάρχουν τέτοιου επιπέδου δικαστικές αποφάσεις στις δυτικές χώρες για να μας στείλουν άναυλους πίσω εκατομμύρια Έλληνες μετανάστες. Νομίζω ότι εκεί που η απόφαση γίνεται ιδιαίτερα άδικη, βάρβαρη και μοχθηρή, είναι η δυνατότητα της ακύρωσης αναδρομικά όλων των πράξεων απονομής ιθαγένειας από το 2010 έως σήμερα, σε όσους είτε γεννήθηκαν στην Ελλάδα από αλλοδαπούς γονείς είτε φοίτησαν σε ελληνικά σχολεία και η απειλή κατά των εκλεγμένων αλλοδαπών στις δημοτικές εκλογές του 2010. Θα ισοδυναμεί με απόφαση εξορίας νέων ανθρώπων στην Έρημο του Πουθενά, στην τραγική καταδίκη τους να γίνουν ο «Άνθρωπος χωρίς Πατρίδα», όπως τόσο ρεαλιστικά περιγράφεται για άλλους λόγους στο ομώνυμο έργο του Ουνιταριανιστή (Αντιτριαδίτη) Χριστιανού κληρικού Εδουάρδου Έβερετ Χέιλ (1822–1909), αγωνιστή του κινήματος κατά της δουλείας. Δεν ξέρω πως βολεύεται η επίκληση του γεγονότος πως το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι επιφυλάσσεται μόνο στους Έλληνες πολίτες και δεν μπορεί να επεκταθεί και στους μη έχοντες την εξ αίματος ιδιότητα αυτή, χωρίς αναθεώρηση της σχετικής διάταξης του Συντάγματος, με τη δυνατότητα που έχουν οι πολίτες άλλων κρατών της Ε.Ε. να βάζουν υποψηφιότητα εδώ στις ευρωεκλογές και στις δημοτικές εκλογές.
—–Η Δικαιοσύνη και ο κρατικός μηχανισμός όχι μόνο δεν προστατεύουν χιλιάδες μετανάστες από τις εγκληματικές πράξεις των Ναζιστών τις οποίες υποθάλπει η Αστυνομία και αποφεύγει να εκδικάσει η Δικαιοσύνη, αλλά εμφανίζονται να αποφασίζουν με σκεπτικά τα οποία δεν αντέχουν στην παραμικρή κριτική κάτω από το ελεγκτικό φως του πνεύματος του ευρωπαϊκού ουμανισμού και της πιο στοιχειώδους λογικής, σε μια χώρα που ενώ ο πληθυσμός της γερνάει πάλι, επειδή τα καλύτερα παιδιά της άρχισαν πάλι να φεύγουν μετανάστες, διώχνει με σκληρόκαρδη μικρότητα τα παιδιά άλλων χωρών που γεννήθηκαν ή ρίζωσαν εδώ παίρνοντας ελληνική Παιδεία. Γηροκομεία, έρημοι και νεκροταφεία θα γίνουν πάλι τα χωριά της ανάδελφης, αφιλόξενης, άφιλης, απεργαζόμενης την απομόνωσή της, περικυκλωμένης από φαντασιακούς εχθρούς, δακτυλοδεικτούμενης για τη διαφθορά της, μοχθηρής και φοβικής Αρείας φυλής, που αν και προέκυψε από τον πλούτο μυρίων φυλετικών σαλατών, αν και αυτοαναγορευθηκε κληρονόμος ενός θαυμαστού σε πολλά αρχαίου οικουμενικού πολιτισμού και πιστή μιας οικουμενικής θρησκείας που ιεροποιεί τον «ξένο», βλέπει παντού γύρω της εχθρούς, αρνείται να δει τις ευθύνες της και αν και χρεοκοπημένη εξακολουθεί να εξοπλίζεται σαν αστακός, πλουτίζοντας βιομήχανους όπλων και μιζαδόρους.
—–Η Δημάρ και αυτή τη φορά θα ακολουθήσει τη συνήθη τακτική να διαφοροποιείται φραστικά αλλά να δίνει την ψήφο της. Έχουμε αντιληφθεί Ρουπακιώτης, Κουβέλης και Μανιτάκης τι σημαίνουν. Έδωσαν δείγμα της μετάλλαξής τους από τη στιγμή που έδωσαν θρησκευτικό όρκο πετώντας στα σκουπίδια τη δεδηλωμένη τους αδιαπραγμάτευτη αρχή της ανεξιθρησκείας και του λαϊκού κράτους. Ο Ρουπακιώτης μάλιστα βρέθηκε δεξιότερα του κ.Δένδια, βγάζοντας πόρισμα πριν από τους υφισταμένους του: «όταν γίνεται μια συμπλοκή με κάποιους που κρατούν καλάσνικοφ δε μπορεί ο ένας να κρατάει λουλούδια»
—–Λίγες ημέρες πριν ο Αμβρόσιος των Καλαβρύτων, με τη σιωπηρή συνενοχή του θερμού φίλου του κ.Τσίπρα Αρχιεπισκόπου και των μητροπολιτών, που πήραν μέρος στο επιστημονικό (sic) συνέδριο ‘Αριστερά και Εκκλησία’, ύμνησε μέσα στο ναό ένα φονιά και δήλωσε πως και ο Κολοκοτρώνης πέθανε στη φυλακή. Επειδή και ένας μαθητής του δημοτικού γνωρίζει πως ο Κολοκοτρώνης πέθανε τιμημένος από το λαό και από το Κράτος ελεύθερος, έχοντας μάλιστα γράψει στα παλιά του τα παπούτσια την Εκκλησία, κάνοντας στα γεράματα εξώγαμο παιδί με μια καλόγρια, με την οποία συζούσε, μήπως είναι καιρός να απαιτήσουμε από τον κρατικό αρχιεπίσκοπο, που τον πληρώνουμε αδρά με τους φόρους μας, να κάνει χρήση του σχετικού νόμου Κακλαμάνη του 1984 και να αποστρατεύσει τον αντίχριστο έμμισθο κρατικό Αρχιερέα Αμβρόσιο, ως βλάσφημο υμνητή εγκληματιών μέσα στο ναό και να απαιτήσει συμβολικά από την Πολιτεία, να του αφαιρέσει την ιθαγένεια, αφενός ως έχοντα άγνοια της ελληνικής Ιστορίας και αφ’ετέρου ως πολίτη ανύπαρκτης εθνικής συνείδησης, ανθρώπου που υμνεί τυράννους, δολοφόνους και προδότες του ελληνικού λαού.
ΥΓ
Διαβάστε:
«Πέθανε ο Κολοκοτρώνης στη φυλακή; (5.2.’013-του Τάσου Κωστόπουλου)
Με αφορμή τον επικήδειο του Αιγιαλείας και Καλαβρύτων Αμβρόσιου για τον χουντικό Νίκο Ντερτιλή. Μητροπολίτες κι ακροδεξιοί, πόσο μάλλον ακροδεξιοί μητροπολίτες, δεν διακρίνονται συνήθως για το βάθος των ιστορικών τους γνώσεων. Θα περίμενε ωστόσο κανείς να κατέχουν τουλάχιστον τις στοιχειώδεις βιογραφίες των 3-4 εθνικών ηρώων που αποτελούν τα ινδάλματά τους. Αμ δε!… «Μην ξεχνάς», τόνισε με στόμφο ο ιεράρχης, απευθυνόμενος στη σορό του εκλιπόντος, «ο Σωκράτης τελείωσε τη ζωή του με κώνειο. Ο Κολοκοτρώνης στη φυλακή…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου