Σε ευρωπαϊκούς κύκλους ,αλλά και στην Αθήνα διακινείται η άποψη ότι το μέτρο του κουρέματος των καταθέσεων ήταν το πλέον ενδεδειγμένο στην περίπτωση της Κύπρου.
Και αυτό γιατί, όπως υποστηρίζεται, σε περιόδους κρίσεων ο πλούτος, σε όλες του τις μορφές, συνεισφέρει αναλογικά στα βάρη.
Οι θιασώτες της άποψης αυτής λοιπόν υποστηρίζουν ότι όπως φορολογούνται τα ακίνητα, αντιστοίχως μπορούν να φορολογηθούν και οι καταθέσεις.
Αποθησαύριση η μία ,αποθησαύριση και η άλλη.
Υπάρχει ,ωστόσο, μια θεμελιώδης διαφορά. Στην μια περίπτωση ο πλούτος είναι ακινητοποιημένος και στην άλλη κινείται, μπορεί να φύγει, να μετακινηθεί , να διαρρεύσει προς άλλες πολιτείες.
Το αγαθό της πίστης είναι άυλο και ευαίσθητο στις μεταβολές.Στηρίζεται στην εμπιστοσύνη και μόλις αυτή χαθεί το αγαθό εκλείπει.
Άλλωστε τα κεφάλαια δεν έχουν πατρίδα, όπως έγραφε πριν από 160 τόσα χρόνια ο θείος Κάρολος.
Αυτά τα κεφαλαιώδη δεν λογάριασαν οι ευρωπαίοι φωστήρες και μαζί τους οι δικοί μας πρόθυμοι, όταν ,πριν από λίγες μέρες στις Βρυξέλλες , πίεσαν αφόρητα τον υπουργό Οικονομικών της Κύπρου να αποδεχθεί το μέτρο της απομείωσης των καταθέσεων.
Αυτός είναι και ο λόγος που οι σύσσωμοι οι Κύπριοι αντέδρασαν με τόση σφοδρότητα και αρνήθηκαν την ευρωπαϊκή απόφαση.
Πολλοί μιλούν για πράξη αφροσύνης, ότι έδρασαν αγνοώντας τους κινδύνους, ότι επί της ουσίας αυτοκτόνησαν, καθώς δεν έχουν επεξεργασμένες εναλλακτικές, ούτε άλλες δυνατότητες.
Ωστόσο, εκείνοι γνωρίζουν καλύτερα από όποιον άλλο ότι η οικονομία τους είναι τουλάχιστον κατά το ήμισυ χρηματοπιστωτική και πως αποδεχόμενοι το συγκεκριμένο μέτρο θα έχαναν ότι είχαν χτίσει τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες μετά την τουρκική εισβολή.
Προτίμησαν ,λοιπόν, να ρισκάρουν ,ελπίζοντας να βρουν κάποια λύση, λιγότερο οδυνηρή.
Δεν ξέρουμε αν θα τη βρουν.
Με τη στάση τους πάντως έσπειραν την αμφισβήτηση για τα κέντρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έδειξαν πως οι αποφάσεις της δεν μπορούν να λαμβάνονται χωρίς αξιολόγηση των εθνικών ιδιαιτεροτήτων και συνθηκών.
Αν μάλιστα παρουσιάσουν κάποια ρεαλιστική και οικονομικά ανεκτή λύση τότε η επίδραση της επιλογής τους στις ευρωπαϊκές υποθέσεις θα είναι μεγάλη. Περιττό δεν να μιλήσουμε για το τι θα συμβεί στην περίπτωση αυτή στα ελληνικά πολιτικά πράγματα...
Και αυτό γιατί, όπως υποστηρίζεται, σε περιόδους κρίσεων ο πλούτος, σε όλες του τις μορφές, συνεισφέρει αναλογικά στα βάρη.
Οι θιασώτες της άποψης αυτής λοιπόν υποστηρίζουν ότι όπως φορολογούνται τα ακίνητα, αντιστοίχως μπορούν να φορολογηθούν και οι καταθέσεις.
Αποθησαύριση η μία ,αποθησαύριση και η άλλη.
Υπάρχει ,ωστόσο, μια θεμελιώδης διαφορά. Στην μια περίπτωση ο πλούτος είναι ακινητοποιημένος και στην άλλη κινείται, μπορεί να φύγει, να μετακινηθεί , να διαρρεύσει προς άλλες πολιτείες.
Το αγαθό της πίστης είναι άυλο και ευαίσθητο στις μεταβολές.Στηρίζεται στην εμπιστοσύνη και μόλις αυτή χαθεί το αγαθό εκλείπει.
Άλλωστε τα κεφάλαια δεν έχουν πατρίδα, όπως έγραφε πριν από 160 τόσα χρόνια ο θείος Κάρολος.
Αυτά τα κεφαλαιώδη δεν λογάριασαν οι ευρωπαίοι φωστήρες και μαζί τους οι δικοί μας πρόθυμοι, όταν ,πριν από λίγες μέρες στις Βρυξέλλες , πίεσαν αφόρητα τον υπουργό Οικονομικών της Κύπρου να αποδεχθεί το μέτρο της απομείωσης των καταθέσεων.
Αυτός είναι και ο λόγος που οι σύσσωμοι οι Κύπριοι αντέδρασαν με τόση σφοδρότητα και αρνήθηκαν την ευρωπαϊκή απόφαση.
Πολλοί μιλούν για πράξη αφροσύνης, ότι έδρασαν αγνοώντας τους κινδύνους, ότι επί της ουσίας αυτοκτόνησαν, καθώς δεν έχουν επεξεργασμένες εναλλακτικές, ούτε άλλες δυνατότητες.
Ωστόσο, εκείνοι γνωρίζουν καλύτερα από όποιον άλλο ότι η οικονομία τους είναι τουλάχιστον κατά το ήμισυ χρηματοπιστωτική και πως αποδεχόμενοι το συγκεκριμένο μέτρο θα έχαναν ότι είχαν χτίσει τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες μετά την τουρκική εισβολή.
Προτίμησαν ,λοιπόν, να ρισκάρουν ,ελπίζοντας να βρουν κάποια λύση, λιγότερο οδυνηρή.
Δεν ξέρουμε αν θα τη βρουν.
Με τη στάση τους πάντως έσπειραν την αμφισβήτηση για τα κέντρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έδειξαν πως οι αποφάσεις της δεν μπορούν να λαμβάνονται χωρίς αξιολόγηση των εθνικών ιδιαιτεροτήτων και συνθηκών.
Αν μάλιστα παρουσιάσουν κάποια ρεαλιστική και οικονομικά ανεκτή λύση τότε η επίδραση της επιλογής τους στις ευρωπαϊκές υποθέσεις θα είναι μεγάλη. Περιττό δεν να μιλήσουμε για το τι θα συμβεί στην περίπτωση αυτή στα ελληνικά πολιτικά πράγματα...
ΤΟΥ ΑΝΤΏΝΗ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου