Photo: Μιχάλης Παππάς
Η κυβέρνηση στέλνει τα ΜΑΤ να ρίξουν τους πομπούς της Δημόσιας Τηλεόρασης. Η Digea, η εταιρία της καρδιάς μας με το «τζαμάτο ψηφιακό σήμα», σταματά την αναμετάδοση όχι μόνο της ΕΡΤ αλλά και του 902 και του καναλιού της Βουλής, χωρίς αιτιολόγηση. Εντός ολίγων ωρών και χωρίς δημόσια διαβούλευση σταματούν όλες οι μη ιδιωτικές πηγές ενημέρωσης με μια πράξη Υπουργικού Συμβουλίου, η οποία εκδίδεται κατά παράβαση του άρθρου 44 του Συντάγματος και υπογράφεται μόνο από τους Υπουργούς της ΝΔ, δεν διαθέτει δηλαδή την απαραίτητη δημοκρατική νομιμοποίηση. Όλο αυτό το σκηνικό είναι σαφές ότι θυμίζει εκτροπή.
Ωστόσο, πολλοί συμπολίτες μας δεν φαίνεται να σοκάρονται. Κάνουν λόγο για «χτύπημα κατά των συντεχνιών και της διαφθοράς», για «αναγκαία μεταρρύθμιση», για «κλείσιμο ζημιογόνων επιχειρήσεων» και άλλα τέτοια. Αν δεν ήξερα ότι πρόκειται για την ΕΡΤ θα νόμιζα πως όλοι αυτοί αναφέρονται στο κλείσιμο μιας απλής ζημιογόνας ΔΕΚΟ που συντηρείται στη ζωή μόνο χάρη στη «συντεχνία» των εργαζομένων της, χωρίς να προσφέρει έργο και παράγοντας πολλά ελλείμματα για το Δημόσιο και μπορεί και να συμφωνούσα.
Όμως, ο ρόλος της ΕΡΤ είναι τελείως διαφορετικός. Αποτελεί μια όαση αξιοπρέπειας, πολιτισμού και αντικειμενικότητας στην κόλαση της ελληνικής τηλεόρασης. Αποτελεί ή μάλλον αποτελούσε, πριν την κλείσει βιαίως ο κ. Σαμαράς, την τελευταία αντίσταση στον εκχυδαϊσμό που προωθείται από τα ιδιωτικά κανάλια και στη χειραγώγηση του λαού που επιχειρούν οι ιδιώτες καναλάρχες. Το επιχείρημα ότι η ΕΡΤ χειραγωγούσε επειδή προέβαλλε την κυβερνητική πολιτική, είναι υποκριτικό. Όλοι ξέρουμε ότι εντός της ΕΡΤ υπήρχε πεδίο ελευθερίας ασύγκριτα μεγαλύτερο απ' ό,τι στα ιδιωτικά κανάλια. Ακούσαμε ποτέ να διανοείται έστω να συγκρουστεί κανείς από τους δημοσιογράφους των ιδιωτικών καναλιών με τους μεγαλοεπιχειρηματίες που ελέγχουν τους σταθμούς; Ακούσαμε όμως για την αντίσταση των δημοσιογράφων σε παρεμβάσεις στην ΕΡΤ, με διάφορες αφορμές.
Άραγε, τυχαία επέλεξε η κυβέρνηση να αρχίσει τις απολύσεις από την ΕΡΤ και, μάλιστα, τόσο βίαια; Προφανώς, η ελεύθερη τηλεόραση -η μη ελεγχόμενη από επιχειρηματικά συμφέροντα και η μη ανταποκρινόμενη στις αισθητικές, πολιτιστικές και ηθικές αντιλήψεις που επικρατούν στους κύκλους του πρωθυπουργού- ενοχλούσε. Αυτό φάνηκε στις επιλογές προσώπων που έκανε ο κ. Κεδίκογλου για την ΕΡΤ. Κάθε άλλο παρά εξυγίανση.
Η ΕΡΤ είναι συστατικό στοιχείο της ελληνικής ιστορίας και της Δημοκρατίας. Αυτοί που βλέπουν την κατάργηση της ΕΡΤ σαν ένα καλό βήμα για τη μείωση του κράτους, βλέπουν το δένδρο και όχι το δάσος. Άραγε, αν ερχόταν αύριο μια δικτατορία που θα απέλυε δημοσίους υπαλλήλους πάλι θα τη στήριζε η Δράση και η Φιλελεύθερη Συμμαχία; Όλα, λοιπόν, τα θυσιάζουμε στον βωμό του ιδεολογικού δογματισμού; Πιο μεγάλη σημασία έχει για αυτούς η απελευθέρωση της αγοράς και οι ιδιωτικοποιήσεις από τη Δημοκρατία; Ας καταργήσουμε και τις εκλογές λοιπόν, αφού και αυτές κάποιο κόστος έχουν και κάποιο «χαράτσι» επιβάλλεται για να διεξαχθούν.
Δεν μπορεί, λοιπόν, να μιλάμε για την ΕΡΤ όπως μιλούσαμε για την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ του ΟΛΠ, του ΟΠΑΠ ή για την κατάργηση μιας οποιασδήποτε δημόσιας επιχείρησης. Νομίζω όμως ότι όλα αυτά είναι προφανή σε όλους μας. Τελικά, το θέμα ανάγεται σε διαφορά αξιών. Άλλοι μεγάλωσαν με την ΕΡΤ του Χατζιδάκι και οργίζονται με την κυβέρνηση και άλλοι με τη Λάμψη και τα reality show και εχθρεύονται την «κουλτουριάρικη» ΕΡΤ.
*Ο Ιάσων Καρανίκας είναι φοιτητής Νομικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου