Αιχμάλωτοι στην μιζέρια την ηττοπάθεια και τον ιδρυματισμό κάπως έτσι ξεγράφει η ιστορία για χρόνια ένα έθνος

Αιχμάλωτοι στην μιζέρια την ηττοπάθεια και τον ιδρυματισμό κάπως έτσι ξεγράφει η ιστορία για χρόνια ένα έθνος. Το Βόλεμα, ο φόβος μήπως και χάσεις το ελάχιστο και βρεθείς στο μηδέν;, λες και έχει διάφορα. Και αυτοί όμως που είναι στο μηδέν πως εξηγείτε η παθητικότητα τους; πως μια τοπική κοινωνία σχετικά μικρή δεν μπορεί να ξεκολλήσει από τις επιλογές του παρελθόντος; 

Πως γίνεται να αλλάζεις απλώς την συσκευασία ενώ το περιεχόμενο να μένει το ίδιο και πάλι να το διαλέγεις; Λες και αυτό που τώρα είναι άσπρο δεν είναι το ίδιο με το πράσινο και το μπλε, αφού τα πρόσωπα είναι ίδια τι άραγε άλλαξε…. Τότε ποιος έφταιξε για το χάλι του δήμου, του νομού, της περιφέρειας; Έχουν όλοι άραγε βολευτεί σε ένα αλληλέγγυο σύστημα εύκολης συναλλαγής και απλά συνεχίζουν το ίδιο παιχνίδι με ελάχιστες εναλλαγές προσώπων; Για τους βολεμένους στα γρανάζια του συστήματος δεν απορείς , αλλά για τους άλλους που πνίγονται από την αδικία την αναξιοκρατία και την ανεργία, πως ανέχονται, πως πείθονται να επιλέξουν τους ίδιους; Μήπως απλώς αδιαφορούν και δεν μπαίνουν στο παιχνίδι της επιλογής;… θα έλεγα πως όχι γιατί τους είδα, τους βλέπω να κάνουν τα ίδια λάθη και παθητικά να συνεχίζουν την ίδια ζωή, με την ελπίδα ότι ο χότζας θα τους λυπηθεί και θα τους δώσει ένα κομμάτι από τα αποφάγια του. Τόσο απελπισμένη γιατί δεν επιλέγουν το νέο… ;;; Πώς να εξηγήσεις την επιλογή της σκλαβιάς σε μια δημοκρατία; Δεν είναι δύσκολο όμως, γιατί επέλεξαν αυτοί το είδος της δημοκρατίας που χρειάζεται ο λαός και εφαρμόζουν χωρίς στην ουσία να μπορείς να αντιδράσεις. Στην ουσία τι επιλέγεις πέρα από φανταχτερές συσκευασίες ; έχεις επιλέξει ποτέ ένα πρόγραμμα; , έχεις πότε αποδεχτείς κάτι παρόλο που σε ζημίωσε για το καλό της κοινωνίας; Πάντα σε βάζουν να διαλέγεις μεταξύ φανταχτερών συσκευασιών που έφτιαξε το κομματικό τους μάρκετινγκ. 

Υπόδουλοι στην φαντασιακή τους δημοκρατία , στην δημοκρατία της σκιάς . Μένεις αλυσοδεμένος κοιτώντας πότε αριστερά πότε δεξιά , ποτέ κάτω και πότε πάνω… ποτέ δεν σκέφτηκες ότι μπόρει να λύσεις τα δεσμά τις άδειας δημοκρατίας και να επιλέξεις να σηκωθείς. Να παψεις να συγκρίνεις το αριστερό με το δεξιό, να παψεις να επιλέγεις από την συσκευασία. Να σηκωθείς από την θέση σου να απομακρυνθείς και να αφήσεις το αριστερό και το δεξιό να εστιάσουν στο ίδιο σημείο, να φωτίσουν την ίδια σκιά, ώσπου να παψει να είναι σκιά αλλά εικόνα με όλα τα χρώματα έξω από το τούνελ της σκλαβιά σου. 

Όταν ένα έθνος κατάφερε να σπάσει αυτά τα δεσμά, δημιούργησε ιστορία, Δημιούργησε την ανθρώπινη εξέλιξη, την κλασική φιλοσοφία, την αναγέννηση, την γαλλική επανάσταση, την επανάσταση του 1821.


Ίσως λοιπών κάποτε καταλάβουμε ότι την δημοκρατία την κατακτάς δεν στην επιβάλουν…