Τζάμπα ψήφοι στον Σαμαρά - αυτό είναι το αποτέλεσμα της καταστροφικής επιλογής ΣΥΡΙΖΑ για δεύτερες εκλογές.
Η άρνηση να δεχτούν οι συνιστώσες της Κουμουνδούρου, το μήνυμα των εκλογών της 6ης Μάη ( "Συνεργαστείτε και βγάλτε την χώρα από την κρίση αλλάζοντας ότι πρέπει να αλλαχτεί ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ" ) και το ξεδίπλωμα μιας πρωτοφανούς μικροκομματικής στρατηγικής, δυο αποτελέσματα έχει:
Την πλήρη απορρύθμιση της οικονομίας και τον εκτροχιασμό κάθε δημοσιονομικής συγκράτησης ή και αναπτυξιακής απόπειρας και την επαναφορά της ΝΔ σε πυλώνα του δικομματισμού.
Το μοναδικό όφελος για τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η τοποθέτησή του στον άλλο πυλώνα, στην θέση του ΠΑΣΟΚ. Με δάνειο και κατάρα την ενσωμάτωση του βαθέως ΠΑΣΟΚ ως δέκατης τρίτης αλλά πιθανά ήδη πρώτης σε μέγεθος συνιστώσας...
Και φυσικά, όλα τα σοβαρά πολιτικά ζητήματα της επόμενης μέρας έχουν παραμεριστεί, όσο κι αν ο κόσμος βυθίζεται μέσα στην αγωνία του για το αύριο - γιατί τώρα δεν ψηφίζουμε προγράμματα και λύσεις: ψηφίζουμε αντι-μνημόνιο ή αντι-ΣΥΡΙΖΑ.
Δηλαδή, επιλέγουμε αν θα υποκύψουμε στην ναρκισσιστική γοητεία του απενοημένου διαβήματος εξόδου από την Ευρώπη που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, ακολουθώντας στρουθοκαμηλικά το συνονθύλευμα των παλαιοκομμουνιστικών/εθνικιστικών συνιστωσών του ή θα ψηφίσουμε την παραμονή μας στην ευρωπαϊκή οικογένεια και τις διεργασίες της δίνοντας ψήφο στην παλαβή δεξιά του Σαμαρά που διπλασίασε το χρέος επί του προκατόχου του Καραμανλή για να επιστρέψει τώρα ως "ευρωπαϊκή λύση"...
Ωραίο και προωθητικό δίλημμα... Μια τρύπα στο νερό, μια μεγάλη τρύπα που καταπίνει προτάσεις και προγράμματα αλλοιώνοντας τις εκλογές σε ένα πολωτικό δημοψήφισμα και εξαφανίζοντας ψηφισμένες πολιτικές δυνάμεις σαν τους Οικολόγους Πράσινους και το υπόλοιπο "εξωκοινοβουλευτικό" 19% αλλά το κυριότερο, και τις προτάσεις τους, στο περιθώριο.
Ο χρόνος για μια εθνική συνεννόηση μετά τις εκλογές είναι λίγος. Ας ελπίσουμε ότι θα λειτουργήσει το ένστικτο της επιβίωσης...
Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, που χωρίς εναλλακτική λύση σύρει μια ολόκληρη χώρα εκτός εθνικής συνεννόησης, μέσα στην αγωνία αλλά και την περιφρόνηση των εταίρων, ας δεχτεί την μήνη της ιστορίας για την επαναφορά της παλαβής Δεξιάς στα πράγματα.
Αντι-Μνημόνιο κατά αντι-ΣΥΡΙΖΑ
Tου Σταυρου Λυγερου
Οι Ελληνες ξαναπάνε στις κάλπες υπό το κράτος αντιφατικών πιέσεων. Σε πρώτο επίπεδο κυριαρχεί η αμφίρροπη αναμέτρηση Ν.Δ. - ΣΥΡΙΖΑ. Εάν, όμως, ξύσουμε την επιφάνεια, θα δούμε ότι τα δύο αυτά κόμματα είναι οχήματα για την έκφραση δύο νεοπαγών ετεροκαθοριζόμενων πολιτικοεκλογικών ρευμάτων. Το ρεύμα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ είναι στην πραγματικότητα ρεύμα εναντίον του Μνημονίου, που έχει δημιουργηθεί ως αντίδραση στα ερείπια που συσσωρεύει η ασκούμενη πολιτική. Είναι ένα ρεύμα οργής και τιμωρίας με σαφή «αντικαθεστωτική» υφή.
Στις 6 Μαΐου το πολύχρωμο αντιμνημονιακό ρεύμα φούσκωσε τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, των Aνεξάρτητων Eλλήνων, της ΔΗΜΑΡ και εν μέρει της Χρυσής Αυγής. Η αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης ενισχύει εκλογικά τους δύο πρωταγωνιστές. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται στον βασικό εκφραστή της αντιμνημονιακής ψήφου, προσελκύοντας ψηφοφόρους όχι μόνο από τα όμορα αριστερόστροφα κόμματα, αλλά και από κόμματα όπως οι Ανεξάρτητοι Ελληνες και η Χρυσή Αυγή.
Προφανώς, οι ψηφοφόροι δεν ερωτεύθηκαν ξαφνικά τον Τσίπρα ούτε πείσθηκαν από το πρόγραμμά του. Απλώς θεωρούν την υπερψήφιση του ΣΥΡΙΖΑ έναν τρόπο να στείλουν μήνυμα ότι δεν πάει άλλο με το Μνημόνιο. Στην πραγματικότητα, είναι η ύστατη κραυγή ενός μεγάλου τμήματος της κοινωνίας (κυρίως αυτών που έχουν ήδη πέσει στον γκρεμό ή βρίσκονται πολύ κοντά στο να πέσουν) πριν διολισθήσει σε δυναμικές αντιδράσεις και πιθανότατα σε κοινωνική ανάφλεξη. Το γεγονός, μάλιστα, ότι μετεκλογικά και το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. ομιλούν για επαναδιαπραγμάτευση και η τρόικα εγκατέλειψε τη μέχρι τότε ανελαστική στάση της, θεωρήθηκε δικαίωση της αντιμνημονιακής ψήφου και ενισχύει το ρεύμα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ.
Αντιδρώντας στη διόγκωση αυτού του ρεύματος, οι εγχώριες πολιτικές, οικονομικές και μιντιακές δυνάμεις βομβαρδίζουν την κοινή γνώμη με τον ισχυρισμό ότι η ακύρωση του Μνημονίου ισοδυναμεί με έξοδο από την Ευρωζώνη. Η Κουμουνδούρου αμφισβητεί αυτήν την πολιτική εξίσωση, αλλά την επιβεβαιώνουν με καταιγισμό δηλώσεων κάθε είδους Ευρωπαίοι αξιωματούχοι.
Ο βομβαρδισμός αυτός, σε συνδυασμό με την εξαντλητική κριτική που ασκήθηκε στο (συχνά ιδεοληπτικό και ενίοτε διάτρητο) κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, έχει ενεργοποιήσει τα συντηρητικά αντανακλαστικά στους κόλπους της μεσαίας τάξης, κυρίως σε πολίτες που έχουν ακόμα αρκετά να χάσουν. Ορισμένοι που είχαν στραφεί ή στρέφονταν προς τον ΣΥΡΙΖΑ παλινδρομούν. Το σημαντικότερο αποτέλεσμα, όμως, είναι μια ευρύτερη αντισυσπείρωση, κοινός παρονομαστής της οποίας είναι ο φόβος. Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύμα κεφαλαιοποιείται εκλογικά από τη Ν.Δ., επειδή μόνο αυτή μπορεί να κόψει τον δρόμο του Τσίπρα προς την εξουσία. Είναι αξιοσημείωτο ότι ακόμα και ψηφοφόροι που απεχθάνονται τον Σαμαρά και που στις 6 Μαΐου είχαν ψηφίσει ΛΑΟΣ, Δράση, Δημιουργία Ξανά, αλλά και ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, δηλώνουν τώρα ότι θα ψηφίσουν τη Ν.Δ. όχι επειδή τους πείθει πολιτικά, αλλά επειδή θεωρούν ότι μόνον έτσι θα αποτρέψουν τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Και μόνο το γεγονός, όμως, ότι σ’ αυτές τις εκλογές συγκρούονται δύο «αντί» καταδεικνύει ότι έχουμε ήδη εισέλθει σε επικίνδυνη ζώνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου