Όταν η Αριστερά ανακαλύπτει την Αμερική
Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος
Κύριε Ροΐδη, http://roides.wordpress.com/2012/08/06/6aug12/
Στοιχειώδες πατριωτικό και δημοκρατικό καθήκον επιβάλει, όπως έχουμε ξαναπεί, σε κάθε υπεύθυνο αριστερό πολίτη να βοηθήσει ώστε η αξιωματική αντιπολίτευση να σοβαρευτεί και να υιοθετήσει αυτονόητες δημοκρατικές και ηθικές αρχές, ώστε να μην έχουμε την επανάληψη του 1981 σε εκδοχή ιλαροτραγωδίας. Τα προβλήματα της χώρας είναι τεράστια και δεν πρόκειται να τα λύσουν οι συνηθισμένες νεοελληνικές προχειρότητες, οι μαγκιές και οι κουτοπονηριές. Διαβάζω στο ΒΗΜΑ (11/07/2012):
[«Μιλώντας στην εκπομπή «Πρωινή Ενημέρωση» της ΝΕΤ, ο Αλέξης Τσίπρας είπε: «Ας πάτε μια βόλτα από το Μουσείο της Ακρόπολης και να ζητήσετε τις ταυτότητες των εργαζομένων. Κι αν βρείτε κάποιον που να μην είναι από τη Μεσσηνία, να μου τρυπήσετε τη μύτη. Ποιος ήταν υπουργός; Ο κ. Σαμαράς. Δεν θα μας λέει ο κ. Σαμαράς, (για) εμάς, την Αριστερά. Αυτοί δηλαδή που έφτιαξαν αυτό το πελατειακό κράτος, να σηκώνουν τώρα το δάχτυλο. Είναι αδιανόητο αυτό». Η απάντηση της ΝΔ ήρθε μέσω Twitter, από τον λογαριασμό του διευθυντή του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού, Γιώργου Μουρούτη. «Ο κ. Τσίπρας, αντί να απολογείται για τους εκβιασμούς του κ. Φωτόπουλου, αναμηρυκάζει τα ψεματάκια του περί Μεσσηνίων στο μουσείο Ακρόπολης» ανέφερε ο κ. Μουρούτης. Σε άλλο tweet έγραψε: «Ας ρωτήσει ο κ. Τσίπρας τους αριστερούληδες που καταλαμβάνουν τον βράχο της Ακρόπολης και τους αρχαιολογικούς χώρους για τη σχέση τους με ΣΥΡΙΖΑ»].
Αντιπαρέρχομαι την απαράδεκτη απάντηση, δήθεν διάψευση, του κ.Μουρούτη, που συναγωνίζεται σε περιφρόνηση, προς την αλήθεια, προς το δημόσιο συμφέρον και προς τους πολίτες, την «απάντηση» που έδωσε ο κ.Σκουρλέτης για το ηθικό (θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να είναι και ποινικό) σκάνδαλο Τσίπρα στο Ιασώ και κάνω μερικές αυτονόητες παρατηρήσεις.
1.Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης δεν μπορεί να μιλάει σαν μαθητής τεχνικού Λυκείου που απολαμβάνει τη δημοσιότητα από την κρατική τηλεόραση, όταν ασκεί κριτική στον πρωθυπουργό. Οφείλει να αγωνιά για το δημόσιο συμφέρον και να ακριβολογεί, αλλιώς θα κληθεί να τρυπήσει τη μύτη του. Δεν είναι Μεσσήνιοι όλοι οι υπάλληλοι, είναι όμως υπερβολικά πολλοί.
2. Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης οφείλει να διαθέτει στοιχεία. Τόσοι Μεσσήνιοι σε σύνολο τόσων υπαλλήλων. Ο κ.Τσίπρας συνελήφθη να περιφρονεί την κοινή γνώμη, απευθυνόμενος σε ευρύτατο ακροατήριο για να κατηγορήσει τον πρωθυπουργό, με μπαγιάτικες ατεκμηρίωτες υποθέσεις μέσω της κρατικής τηλεόρασης, δίκην αδιάβαστου μαθητή. Συνελήφθη να αερολογεί, ενώ όφειλε, προ πολλού μάλιστα, να είχε καταθέσει στη Βουλή αίτημα χορήγησης εγγράφων για τους διορισμούς στο Μουσείο, για τον αριθμό και την καταγωγή των προσληφθέντων και για τη διαδικασία επιλογής που ακολουθήθηκε. Μετά την απάντηση, το λόγο θα είχε ενδεχομένως ο Εισαγγελέας και η Βουλή. Θα μου πείτε τις συνήθεις δικαιολογίες που ψελλίζει η Αριστερά, πως δηλαδή η υπόθεση θα κουκουλωνόταν κι εγώ θα σας πω πως ακόμη κι αν γινόταν αυτό, ο ΣΥΝ θα είχε δώσει δείγμα έντιμης γραφής, ο τρόπος απονομής της Δικαιοσύνης θα είχε μπει στο μικροσκόπιο και κάποιοι θα είχαν εκτεθεί ανεπανόρθωτα, θα είχαν υποστεί εκλογική ζημιά και ηθική ήττα και πολλοί θα είχαν τρομάξει. Ο κ.Τσίπρας περιφρονεί τις δυνατότητες που δίνει το δημοκρατικό πολίτευμα, με την εθελοτυφλία του αριστεριστή, που δεν πιστεύει στη Δημοκρατία, παρακάμπτει τους θεσμούς της, δεν αξιοποιεί τις διαδικασίες της, τη Βουλή και τη Δικαιοσύνη. Δεν θα το έκανε αυτό αν η αδικία που έγινε στο Μουσείο τον αφορούσε προσωπικά. Δυο κουβέντες, πολιτικής κατηγορίας, όχι προσωπικά προσβλητικές, του έγραψε η Μπιλντ και την έτρεξε στα δικαστήρια, ως θιγείς Έλλην πατριώτης κατά της γερμανικής λαϊκής φυλλάδας, που όμως μέσα στις αντιφάσεις της, συχνά δε χαρίζει κάστανα και έριξε το δεξιό Γερμανό Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που την απειλούσε, θιγμένος τάχα, με αγωγές. Νομίζω λοιπόν πως στην Ελλλάδα και ο τελευταίος μαοϊκός καταφεύγει, όταν θίγεται, στην δημόσια καταγγελία, στην Αστυνομία, στον Τύπο και στη Δικαιοσύνη. Πολύ περισσότερο ένας πολιτικός αρχηγός, οφείλει πρώτιστα να μεριμνά άγρυπνος για το δημόσιο συμφέρον, να ενοχλεί τους φορείς των θεσμών, να τους ενεργοποιεί ή έστω να αποκαλύπτει την αβελτηρία και τη ραθυμία τους. Ο κ.πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ όμως, ασκεί χαμηλής ποιότητας ευκαιριακή αντιπολίτευση και καλύπτει το κενό των στοιχείων, που δεν τα διαθέτει, με εφηβικές ατάκες (εδώ για τρύπημα της μύτης), αναδεικνύει το χειρότερο πρόσωπο της κυβέρνησης, η οποία πέφτει στο επίπεδό του και του απαντά με τρόπο αγοραίο. Αν η αντιπολίτευση είναι σοβαρή, αναγκάζεται να σοβαρευτεί και η κυβέρνηση. Ο κ.Τσίπρας ευτελίζει τις διαδικασίες σε αγαστή σύμπνοια με μια κυβέρνηση, η οποία επωφελείται από την ελαφρότητά του και ξεφεύγει παρελκυστικά από τον οφειλόμενο διάλογο και από την υποχρεωτική λογοδοσία. Το πολιτικό πεδίο της Αριστεράς πρέπει να είναι τοπίο δημοκρατικού διαλόγου, ήθους, επιχειρημάτων, προτάσεων, ελέγχου της νομιμότητας, συνεπούς δράσης, μάχης για τη διαφάνεια. Στο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αντιληφθούν ότι οι κάθε λογής ηθικές τους εκπτώσεις ανοίγουν το δρόμο στη Χρυσή Αυγή. Πρόσφατα ο κ.Τσίπρας φέρεται (από το φιλικό του ακροδεξιό μπλογκ olympia) πως αρνηθηκε τις υπηρεσίες των VΙPs σε αεροπλάνο. Αυτό αν συνέβη είναι πολύ ευχάριστο (όσο και αυτονόητο) και σημαίνει πως η ντροπή του Ιασώ έγινε κατανοητή, παρά το σταλινικό πέπλο σιωπής που έπεσε στο κόμμα του και την ομερτά αυτών που όφειλαν να απαιτήσουν εξηγήσεις. Έχουμε καταντήσει να θεωρείται η μικροδιαφθορά κατόρθωμα και δικαίωμα. Πάρτε την καταιγίδα των συντάξεων ψεύτικης αναπηρίας. Ακόμη και τώρα που αποκαλυφθηκαν, ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να κάνει πως δεν ξέρει για τους γιατρούς που γνωμάτευαν και μένουν ατιμώρητοι, για τη μη δρομολογούμενη έντοκη επιστροφή των κλοπιμαίων και για τη μη παραπομπή των ανώνυμων “συνταξιούχων” στη Δικαιοσύνη. Πως να πάρει κανείς στα σοβαρά τους θρήνους του για τις μισθολογικές περικοπές, όταν συστηματικά συγκαλύπτει την ατιμωρησία κάθε απατεώνα, από τον Τσουκάτο μέχρι τον “τυφλό” της Λειβαδιάς, από τις ληστείες της ιερής “Αλληλργγύης-Αποστολής” μέχρι τη φοροκλοπή της Εκκλησίας και από τις παράτυπες επιχορηγήσεις συνδικαλιστών της ΔΕΗ μέχρι αυτές συνδικαλιστών των ΕΛΤΑ. Αν η ανεπάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ των 10 βουλευτών μπορούσε να κρυφτεί, οι συνενοχές (έστω και με τη σιωπή) και οι ανεπάρκειες του ΣΥΡΙΖΑ των 71 βουλευτών θα είναι ένα όπλο για τους μελανοχίτωνες εχθρούς της Δημοκρατίας.
3. Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης οφείλει να είναι στοιχειωδώς υπεύθυνος και τίμιος. Δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια και τα αυτιά αυτός και το κόμμα του σε υπεύθυνες, τεκμηριωμένες καταγγελίες κατά του κ.Σαμαρά για παρανομίες (εξαγορά ψήφων με δημόσιο χρήμα) που έγιναν το 2009 και να έρχεται δίκην μουτρωμένης φιλενάδας, που καιροφυλακτεί να βγάλει τα άπλυτα της άσπονδης φίλης της, τώρα που κακιώσανε, γιατί διεκδικεί και η φτωχιά τώρα το ίδιο όνειρο-την Εξουσία-τρία χρόνια μετά το συμβάν (δυο χρόνια μετά τις στοιχειοθετημένες αποκαλύψεις του κ.Μ.Τριανταφυλλόπουλου), να ξεμπροστιάσει τον πρωθυπουργό. Είναι συνένοχος και εδώ ο κ.Τσίπρας, γι’αυτό που είναι σχεδόν μονίμως συνένοχη η Αριστερά. Για ευκαιριακή αντιπολίτευση, για συγκάλυψη σκανδάλων με τη μέθοδο της σιωπής. Έχουμε, τρόπον τινά, παράβαση καθήκοντος, υπόθαλψη εγκληματία και απόκρυψη στοιχείων, αν δεχτούμε πως στη Δημοκρατία τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν είναι απλά διακοσμητικά στοιχεία, αλλά θεσμικά, που υποχρεούνται να καταγγέλλουν κάθε ατασθαλία και τον φυσικό της αυτουργό, άμεσα μάλιστα για να μην υποτροπιάσει το κακό, όταν υποπίπτουν στην αντίληψή τους, ακόμη δε περισσότερο να ελέγχουν την ίδια τη Δικαιοσύνη, όταν εμφανίζεται θεότυφλη σε τέτοιες συμπεριφορές ισχυρών προσώπων, που έχουν έλθει στο φως. Ο κ.Τριανταφυλόπουλος, όποια γνώμη κι αν έχετε γι’αυτόν, έκανε με το παραπάνω το καθήκον του εδώ, έδωσε έτοιμο φαγητό στο πιάτο του ΣΥΡΙΖΑ κι ο κ.Τσίπρας το περιφρόνησε, δεν το υποστήριξε, με τον πιο ύποπτο και ελέγξιμο τρόπο, για να το θυμηθεί κρύο και μπαγιάτικο και μάλιστα μετά από δυο εκλογές. Αναρωτιέμαι όμως αν ο ρόλος σου είναι ελεγκτικός και εσύ δεν ελέγχεις, τότε γιατί πληρώνεσαι και μάλιστα τόσο πλουσιπάροχα και μάλιστα χωρίς να απαιτείς σοβαρή μείωση του μισθού των βουλευτών, τώρα που πολλοί από αυτούς που εκπροσωπείς πεινάνε; Εκτός κι αν οι εθελούσιες ψευτοφιλανθρωπίες-τρέχα γύρευε-με το 20% του μισθού σου που εξαγγέλεις, ακολουθώντας ύποπτα εκκλησιαστικά και χρυσαυγίτικα πρότυπα ελεημοσύνης, νομίζεις πως καλύπτουν την κραυγαλέα ανεπάρκειά σου για θεσμικές μεταρρυθμίσεις.
4.Έχει μια τάση ο κ.Τσίπρας να συγκαλύπτει και εκκλησιαστικά σκάνδαλα, γεγονός που πρέπει να αποδώσουμε στην ανυστερόβουλη «θερμή» του «σχέση» με τον αρχιεπίσκοπο Γιοσάκη, Εφραίμ, Παντελεήμονα και Λαυρεντιάδη, ο οποίος τον «συναρπάζει» (συνέντευξη στον αγανακτισμένο φίλο του κ.Τράγκα, τ.τρόφιμο των προνομιακών κρατικών διαφημίσεων). Έχει παράλληλα και την τάση να ελέγχει τους πρωθυπουργούς, αν το αποφασίσει (π.χ. το σάπιο C4I των κ.κ.Τρεπεκλή-Παπανδρέου-προμήθεια 6,5 εκατ.ευρώ-θέλει να το αγνοεί), με μεγάλη χρονική καθυστέρηση. Τον Γ.Παπανδρέου τον έλεγξε με καθυστέρηση ενός χρόνου για το διπλασιασμό των Μυστικών κονδυλίων του Υπ.Εξ και παρά τις προηγηθείσες έγκαιρες καταγγελίες των διπλωματικών υπαλλήλων οι οποίες δεν ευαισθητοποίησαν τον πρόεδρο του ΣΥΝ. Αυτό όμως δείχνει το λιγότερο αδιαφορία για την αδιαφάνεια και την κατασπατάληση δημόσιου χρήματος, το οποίο θα κληθούν να πληρώσουν οι χαμηλόμισθοι ψηφοφόροι του κ.Τσίπρα.Πάλι καλά θα μου πείτε γιατί για τα Μυστικά Κονδύλια Σαμαρά του 1992 τα οποία είχε καταγγείλει ο κ.Μητσοτάκης, ο κ.Τσίπρας εξακολουθεί να κάνει το κορόϊδο.
5.Υπενθυμίζω την αφόρητη υποκρισία Παπαδημούλη, ο οποίος «αγανάκτησε» κατά των νόμιμων μυστικών κονδυλίων εξαγοράς Δημοσιογράφων του Υπουργείου Τύπου, μόνο όταν καταργήθηκαν από τον κ.Μόσιαλο, παριστάνοντας πως μέχρι τότε αυτός και το κόμμα του αγνοούσαν για 40 χρόνια έναν νόμο του κράτους που είχε ψηφίσει η Χούντα.
6.Όταν η αντιπολίτευση σιωπά υπάρχουν τέσσερις εξηγήσεις.
α.Ανυπομονεί να κάνει τα ίδια ή και χειρότερα
β.Έχει δικές της ενοχές να καλύψει.
γ.Είναι λίγο ή πολύ ανήθικη και πολύ αδιάφορη.
δ.Δεν έχει το ανάστημα για να συγκρουστεί με προσωποποιημένα-συγκεκριμένα, ιθαγενή άνομα συμφέροντα, γι’αυτό στοχοποιεί τους “Γερμανούς (Γότθους τους είπε κάποιος παρ’ολίγον σύμμαχος) που θέλουν να μας εκδικηθούν γιατί τους νικήσαμε” κλπ ή τη “μαντάμ” Μέρκελ, γεγονός που φέρνει ψήφους και δεν κοστίζει σε προσωπικό επίπεδο κινδύνου, τίποτα.
H ύποπτη σιωπή του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται όλο και περισσότερο αντιληπτή από σκεπτόμενους αριστερούς ανθρώπους. Ακόμη και στην «Αυγή» (15/07/2012), μια πολύ καλή εφημερίδα η οποία, πιστή όμως στις λογοκριτικές παραδόσεις των κομματικών οργάνων της Αριστεράς, δεν ασκεί ίχνος κριτικής στον κ.Τσίπρα, θεωρώντας προφανώς πως ότι κάνει είναι καλώς καμωμένο, ξέφυγε το ακόλουθο συμβάν, από ρεπορτάζ για τη μετεκλογική ομιλία Τσίπρα στο Περιστέρι: « ‘Ο ΣΥΡΙΖΑ να πει ονόματα’ Προχωρώντας προς το κέντρο της συγκέντρωσης συναντάμε τη Μαρί. Με τα παιδιά της και τις φίλες της, είναι πολύ πρόθυμη να μας μιλήσει. Είναι μουσικός, συμβασιούχος, απολύεται κάθε χρόνο και κάθε χρόνο περιμένει την επαναπρόσληψη.… Και μετ’ επιτάσεως ζητάει από τον ΣΥΡΙΖΑ “να πει ονόματα επιτέλους. Είναι λάθος που δεν λέει. Πρέπει να σταματήσει η ατιμωρησία”».
Εξυπακούεται ότι το ΚΚΕ και η Δημάρ έχουν αναγάγει τη σιωπή σε επιστήμη. Αναφέρομαι μόνο στο ΣΥΡΙΖΑ επειδή είναι αυτή τη στιγμή η μόνη ελπίδα, η μόνη εναλλακτική λύση για τη χώρα, η μεγαλύτερη πολιτική δύναμη της Αριστεράς και φοβάμαι πως αν δεν αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, θα στρώσει το χαλί στη διαφαινόμενη πορεία προς τη σομαλοποίηση ή ακόμη χειρότερα για να γιγαντωθεί ο μαύρος Εφιάλτης, θα λειτουργήσει δηλαδή ο Αλ.Τσίπρας, με ή χωρίς την υποστήριξη των πέντε ψήφων ανοχής του κόμματος Καμμένου, σαν ένας Κερένσκι του Ναζισμού ή κάθε ενδεχόμενης πολιτικής εκτροπής. Για να το πω όσο πιο ξεκάθαρα μπορώ προσθέτω τρια μικρά παραδείγματα με νόημα. Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ διολισθαίνει, στο όνομα του Αντιμνημονίου και των ετοιμόρροπων συμμαχιών του με ψηφοφόρους του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ και της λαϊκής Δεξιάς, σε μια απαλή εκδοχή του τρίπτυχου “Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια”, (π.χ. σωπαίνει απέναντι στο αίτημα της τρόϊκα για μείωση των μισθών των Αρχιερέων και για κατάργηση των “πτητικών” του προσωπικού της Αεροπορίας το οποίο αποσύρθηκε στα γραφεία ή γίνεται πιο συντηρητικός και από το εκλογικό 45% του ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ και ρίχνει στη λήθη το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλόφιλων), δεν προαναγγέλει τίποτα παραπάνω από μια αποτυχημένη διακυβέρνηση Τσίπρα, και λόγω της δραματικής συγκυρίας. Η χώρα χρειάζεται σύγχρονη επικαιροποιημένη αριστερή, δημοκρατική, ευρωπαϊκή, μεταρρυθμιστική διέξοδο με σαφείς προτάσεις σε κάθε πρόβλημα και όχι μια καρικατούρα αριστερού λαϊκισμού, αποσιωπήσεων και υπεκφυγών. Δεν τιμώ το ΣΥΡΙΖΑ για τη σιωπή του στις παλιές αμαρτίες της ΑΤΕ, όπως τα 105 εκατομμύρια που της χρωστά η ΝΔ και τα 97 του ΠΑΣΟΚ. Τιμώ το ΣΥΡΙΖΑ για τη μαχητικότητά του στο ξεπούλημα της ΑΤΕ στο γνωστό κ.Σάλα, αλλά τώρα είναι φοβάμαι αργά. Η Ευρώπη των αγορών δεν θα ανατραπεί δυστυχώς από το ΣΥΡΙΖΑ, γι’αυτό καλό θα ήταν το κόμμα αυτό να προλαβαίνει τα γεγονότα, να συγκεντρώσει την προσοχή του στις συγκεκριμένες εφικτές αλλαγές, που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία και να συγκρουστεί ανοιχτά με τις εκατοντάδες συσσωρευμενες και χρονίζουσες πληγές, τις οποίες οφείλει να δείξει και όχι να κρύβει. Το πελατειακό κράτος, η εκμετάλευση της ανεργίας από τους πολιτικούς που τη δημιουργούν, η εξαγορά ψήφων, η δουλοποίηση των συνειδήσεων, η διάχυση της διαφθοράς, η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, η αναξιοκρατία, αυτά κρύβονται πίσω από το Μουσείο, δεν είναι παρωνυχίδες, είναι η καρδιά του πολιτικου μας προβλήματος. Οι ένοχοι ολοφύρονται μετά για το διογκωμένο κράτος, ετοιμάζονται να πουλήσουν στους φίλους τους το κάθε κομματικό φέουδο που λέγεται ΑΤΕ. Η όψιμη διαμαρτυρία, οι επιλεκτικές καταγγελίες και η επιλεκτική σιωπή είναι συνενοχή.
…
ΥΓ
Θα ήμουν ευτυχής αν δινόταν κάποια σοβαρή απάντηση σε αυτά που, νομίζω δίκαια, επισημαίνω. Προς το παρόν δείτε απόσπασμα από μια εκπομπή που δεν έτυχε να δει στον καιρό της ο κ.Τσίπρας
Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος
Κύριε Ροΐδη, http://roides.wordpress.com/2012/08/06/6aug12/
Στοιχειώδες πατριωτικό και δημοκρατικό καθήκον επιβάλει, όπως έχουμε ξαναπεί, σε κάθε υπεύθυνο αριστερό πολίτη να βοηθήσει ώστε η αξιωματική αντιπολίτευση να σοβαρευτεί και να υιοθετήσει αυτονόητες δημοκρατικές και ηθικές αρχές, ώστε να μην έχουμε την επανάληψη του 1981 σε εκδοχή ιλαροτραγωδίας. Τα προβλήματα της χώρας είναι τεράστια και δεν πρόκειται να τα λύσουν οι συνηθισμένες νεοελληνικές προχειρότητες, οι μαγκιές και οι κουτοπονηριές. Διαβάζω στο ΒΗΜΑ (11/07/2012):
[«Μιλώντας στην εκπομπή «Πρωινή Ενημέρωση» της ΝΕΤ, ο Αλέξης Τσίπρας είπε: «Ας πάτε μια βόλτα από το Μουσείο της Ακρόπολης και να ζητήσετε τις ταυτότητες των εργαζομένων. Κι αν βρείτε κάποιον που να μην είναι από τη Μεσσηνία, να μου τρυπήσετε τη μύτη. Ποιος ήταν υπουργός; Ο κ. Σαμαράς. Δεν θα μας λέει ο κ. Σαμαράς, (για) εμάς, την Αριστερά. Αυτοί δηλαδή που έφτιαξαν αυτό το πελατειακό κράτος, να σηκώνουν τώρα το δάχτυλο. Είναι αδιανόητο αυτό». Η απάντηση της ΝΔ ήρθε μέσω Twitter, από τον λογαριασμό του διευθυντή του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού, Γιώργου Μουρούτη. «Ο κ. Τσίπρας, αντί να απολογείται για τους εκβιασμούς του κ. Φωτόπουλου, αναμηρυκάζει τα ψεματάκια του περί Μεσσηνίων στο μουσείο Ακρόπολης» ανέφερε ο κ. Μουρούτης. Σε άλλο tweet έγραψε: «Ας ρωτήσει ο κ. Τσίπρας τους αριστερούληδες που καταλαμβάνουν τον βράχο της Ακρόπολης και τους αρχαιολογικούς χώρους για τη σχέση τους με ΣΥΡΙΖΑ»].
Αντιπαρέρχομαι την απαράδεκτη απάντηση, δήθεν διάψευση, του κ.Μουρούτη, που συναγωνίζεται σε περιφρόνηση, προς την αλήθεια, προς το δημόσιο συμφέρον και προς τους πολίτες, την «απάντηση» που έδωσε ο κ.Σκουρλέτης για το ηθικό (θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να είναι και ποινικό) σκάνδαλο Τσίπρα στο Ιασώ και κάνω μερικές αυτονόητες παρατηρήσεις.
1.Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης δεν μπορεί να μιλάει σαν μαθητής τεχνικού Λυκείου που απολαμβάνει τη δημοσιότητα από την κρατική τηλεόραση, όταν ασκεί κριτική στον πρωθυπουργό. Οφείλει να αγωνιά για το δημόσιο συμφέρον και να ακριβολογεί, αλλιώς θα κληθεί να τρυπήσει τη μύτη του. Δεν είναι Μεσσήνιοι όλοι οι υπάλληλοι, είναι όμως υπερβολικά πολλοί.
2. Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης οφείλει να διαθέτει στοιχεία. Τόσοι Μεσσήνιοι σε σύνολο τόσων υπαλλήλων. Ο κ.Τσίπρας συνελήφθη να περιφρονεί την κοινή γνώμη, απευθυνόμενος σε ευρύτατο ακροατήριο για να κατηγορήσει τον πρωθυπουργό, με μπαγιάτικες ατεκμηρίωτες υποθέσεις μέσω της κρατικής τηλεόρασης, δίκην αδιάβαστου μαθητή. Συνελήφθη να αερολογεί, ενώ όφειλε, προ πολλού μάλιστα, να είχε καταθέσει στη Βουλή αίτημα χορήγησης εγγράφων για τους διορισμούς στο Μουσείο, για τον αριθμό και την καταγωγή των προσληφθέντων και για τη διαδικασία επιλογής που ακολουθήθηκε. Μετά την απάντηση, το λόγο θα είχε ενδεχομένως ο Εισαγγελέας και η Βουλή. Θα μου πείτε τις συνήθεις δικαιολογίες που ψελλίζει η Αριστερά, πως δηλαδή η υπόθεση θα κουκουλωνόταν κι εγώ θα σας πω πως ακόμη κι αν γινόταν αυτό, ο ΣΥΝ θα είχε δώσει δείγμα έντιμης γραφής, ο τρόπος απονομής της Δικαιοσύνης θα είχε μπει στο μικροσκόπιο και κάποιοι θα είχαν εκτεθεί ανεπανόρθωτα, θα είχαν υποστεί εκλογική ζημιά και ηθική ήττα και πολλοί θα είχαν τρομάξει. Ο κ.Τσίπρας περιφρονεί τις δυνατότητες που δίνει το δημοκρατικό πολίτευμα, με την εθελοτυφλία του αριστεριστή, που δεν πιστεύει στη Δημοκρατία, παρακάμπτει τους θεσμούς της, δεν αξιοποιεί τις διαδικασίες της, τη Βουλή και τη Δικαιοσύνη. Δεν θα το έκανε αυτό αν η αδικία που έγινε στο Μουσείο τον αφορούσε προσωπικά. Δυο κουβέντες, πολιτικής κατηγορίας, όχι προσωπικά προσβλητικές, του έγραψε η Μπιλντ και την έτρεξε στα δικαστήρια, ως θιγείς Έλλην πατριώτης κατά της γερμανικής λαϊκής φυλλάδας, που όμως μέσα στις αντιφάσεις της, συχνά δε χαρίζει κάστανα και έριξε το δεξιό Γερμανό Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που την απειλούσε, θιγμένος τάχα, με αγωγές. Νομίζω λοιπόν πως στην Ελλλάδα και ο τελευταίος μαοϊκός καταφεύγει, όταν θίγεται, στην δημόσια καταγγελία, στην Αστυνομία, στον Τύπο και στη Δικαιοσύνη. Πολύ περισσότερο ένας πολιτικός αρχηγός, οφείλει πρώτιστα να μεριμνά άγρυπνος για το δημόσιο συμφέρον, να ενοχλεί τους φορείς των θεσμών, να τους ενεργοποιεί ή έστω να αποκαλύπτει την αβελτηρία και τη ραθυμία τους. Ο κ.πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ όμως, ασκεί χαμηλής ποιότητας ευκαιριακή αντιπολίτευση και καλύπτει το κενό των στοιχείων, που δεν τα διαθέτει, με εφηβικές ατάκες (εδώ για τρύπημα της μύτης), αναδεικνύει το χειρότερο πρόσωπο της κυβέρνησης, η οποία πέφτει στο επίπεδό του και του απαντά με τρόπο αγοραίο. Αν η αντιπολίτευση είναι σοβαρή, αναγκάζεται να σοβαρευτεί και η κυβέρνηση. Ο κ.Τσίπρας ευτελίζει τις διαδικασίες σε αγαστή σύμπνοια με μια κυβέρνηση, η οποία επωφελείται από την ελαφρότητά του και ξεφεύγει παρελκυστικά από τον οφειλόμενο διάλογο και από την υποχρεωτική λογοδοσία. Το πολιτικό πεδίο της Αριστεράς πρέπει να είναι τοπίο δημοκρατικού διαλόγου, ήθους, επιχειρημάτων, προτάσεων, ελέγχου της νομιμότητας, συνεπούς δράσης, μάχης για τη διαφάνεια. Στο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αντιληφθούν ότι οι κάθε λογής ηθικές τους εκπτώσεις ανοίγουν το δρόμο στη Χρυσή Αυγή. Πρόσφατα ο κ.Τσίπρας φέρεται (από το φιλικό του ακροδεξιό μπλογκ olympia) πως αρνηθηκε τις υπηρεσίες των VΙPs σε αεροπλάνο. Αυτό αν συνέβη είναι πολύ ευχάριστο (όσο και αυτονόητο) και σημαίνει πως η ντροπή του Ιασώ έγινε κατανοητή, παρά το σταλινικό πέπλο σιωπής που έπεσε στο κόμμα του και την ομερτά αυτών που όφειλαν να απαιτήσουν εξηγήσεις. Έχουμε καταντήσει να θεωρείται η μικροδιαφθορά κατόρθωμα και δικαίωμα. Πάρτε την καταιγίδα των συντάξεων ψεύτικης αναπηρίας. Ακόμη και τώρα που αποκαλυφθηκαν, ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να κάνει πως δεν ξέρει για τους γιατρούς που γνωμάτευαν και μένουν ατιμώρητοι, για τη μη δρομολογούμενη έντοκη επιστροφή των κλοπιμαίων και για τη μη παραπομπή των ανώνυμων “συνταξιούχων” στη Δικαιοσύνη. Πως να πάρει κανείς στα σοβαρά τους θρήνους του για τις μισθολογικές περικοπές, όταν συστηματικά συγκαλύπτει την ατιμωρησία κάθε απατεώνα, από τον Τσουκάτο μέχρι τον “τυφλό” της Λειβαδιάς, από τις ληστείες της ιερής “Αλληλργγύης-Αποστολής” μέχρι τη φοροκλοπή της Εκκλησίας και από τις παράτυπες επιχορηγήσεις συνδικαλιστών της ΔΕΗ μέχρι αυτές συνδικαλιστών των ΕΛΤΑ. Αν η ανεπάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ των 10 βουλευτών μπορούσε να κρυφτεί, οι συνενοχές (έστω και με τη σιωπή) και οι ανεπάρκειες του ΣΥΡΙΖΑ των 71 βουλευτών θα είναι ένα όπλο για τους μελανοχίτωνες εχθρούς της Δημοκρατίας.
3. Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης οφείλει να είναι στοιχειωδώς υπεύθυνος και τίμιος. Δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια και τα αυτιά αυτός και το κόμμα του σε υπεύθυνες, τεκμηριωμένες καταγγελίες κατά του κ.Σαμαρά για παρανομίες (εξαγορά ψήφων με δημόσιο χρήμα) που έγιναν το 2009 και να έρχεται δίκην μουτρωμένης φιλενάδας, που καιροφυλακτεί να βγάλει τα άπλυτα της άσπονδης φίλης της, τώρα που κακιώσανε, γιατί διεκδικεί και η φτωχιά τώρα το ίδιο όνειρο-την Εξουσία-τρία χρόνια μετά το συμβάν (δυο χρόνια μετά τις στοιχειοθετημένες αποκαλύψεις του κ.Μ.Τριανταφυλλόπουλου), να ξεμπροστιάσει τον πρωθυπουργό. Είναι συνένοχος και εδώ ο κ.Τσίπρας, γι’αυτό που είναι σχεδόν μονίμως συνένοχη η Αριστερά. Για ευκαιριακή αντιπολίτευση, για συγκάλυψη σκανδάλων με τη μέθοδο της σιωπής. Έχουμε, τρόπον τινά, παράβαση καθήκοντος, υπόθαλψη εγκληματία και απόκρυψη στοιχείων, αν δεχτούμε πως στη Δημοκρατία τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν είναι απλά διακοσμητικά στοιχεία, αλλά θεσμικά, που υποχρεούνται να καταγγέλλουν κάθε ατασθαλία και τον φυσικό της αυτουργό, άμεσα μάλιστα για να μην υποτροπιάσει το κακό, όταν υποπίπτουν στην αντίληψή τους, ακόμη δε περισσότερο να ελέγχουν την ίδια τη Δικαιοσύνη, όταν εμφανίζεται θεότυφλη σε τέτοιες συμπεριφορές ισχυρών προσώπων, που έχουν έλθει στο φως. Ο κ.Τριανταφυλόπουλος, όποια γνώμη κι αν έχετε γι’αυτόν, έκανε με το παραπάνω το καθήκον του εδώ, έδωσε έτοιμο φαγητό στο πιάτο του ΣΥΡΙΖΑ κι ο κ.Τσίπρας το περιφρόνησε, δεν το υποστήριξε, με τον πιο ύποπτο και ελέγξιμο τρόπο, για να το θυμηθεί κρύο και μπαγιάτικο και μάλιστα μετά από δυο εκλογές. Αναρωτιέμαι όμως αν ο ρόλος σου είναι ελεγκτικός και εσύ δεν ελέγχεις, τότε γιατί πληρώνεσαι και μάλιστα τόσο πλουσιπάροχα και μάλιστα χωρίς να απαιτείς σοβαρή μείωση του μισθού των βουλευτών, τώρα που πολλοί από αυτούς που εκπροσωπείς πεινάνε; Εκτός κι αν οι εθελούσιες ψευτοφιλανθρωπίες-τρέχα γύρευε-με το 20% του μισθού σου που εξαγγέλεις, ακολουθώντας ύποπτα εκκλησιαστικά και χρυσαυγίτικα πρότυπα ελεημοσύνης, νομίζεις πως καλύπτουν την κραυγαλέα ανεπάρκειά σου για θεσμικές μεταρρυθμίσεις.
4.Έχει μια τάση ο κ.Τσίπρας να συγκαλύπτει και εκκλησιαστικά σκάνδαλα, γεγονός που πρέπει να αποδώσουμε στην ανυστερόβουλη «θερμή» του «σχέση» με τον αρχιεπίσκοπο Γιοσάκη, Εφραίμ, Παντελεήμονα και Λαυρεντιάδη, ο οποίος τον «συναρπάζει» (συνέντευξη στον αγανακτισμένο φίλο του κ.Τράγκα, τ.τρόφιμο των προνομιακών κρατικών διαφημίσεων). Έχει παράλληλα και την τάση να ελέγχει τους πρωθυπουργούς, αν το αποφασίσει (π.χ. το σάπιο C4I των κ.κ.Τρεπεκλή-Παπανδρέου-προμήθεια 6,5 εκατ.ευρώ-θέλει να το αγνοεί), με μεγάλη χρονική καθυστέρηση. Τον Γ.Παπανδρέου τον έλεγξε με καθυστέρηση ενός χρόνου για το διπλασιασμό των Μυστικών κονδυλίων του Υπ.Εξ και παρά τις προηγηθείσες έγκαιρες καταγγελίες των διπλωματικών υπαλλήλων οι οποίες δεν ευαισθητοποίησαν τον πρόεδρο του ΣΥΝ. Αυτό όμως δείχνει το λιγότερο αδιαφορία για την αδιαφάνεια και την κατασπατάληση δημόσιου χρήματος, το οποίο θα κληθούν να πληρώσουν οι χαμηλόμισθοι ψηφοφόροι του κ.Τσίπρα.Πάλι καλά θα μου πείτε γιατί για τα Μυστικά Κονδύλια Σαμαρά του 1992 τα οποία είχε καταγγείλει ο κ.Μητσοτάκης, ο κ.Τσίπρας εξακολουθεί να κάνει το κορόϊδο.
5.Υπενθυμίζω την αφόρητη υποκρισία Παπαδημούλη, ο οποίος «αγανάκτησε» κατά των νόμιμων μυστικών κονδυλίων εξαγοράς Δημοσιογράφων του Υπουργείου Τύπου, μόνο όταν καταργήθηκαν από τον κ.Μόσιαλο, παριστάνοντας πως μέχρι τότε αυτός και το κόμμα του αγνοούσαν για 40 χρόνια έναν νόμο του κράτους που είχε ψηφίσει η Χούντα.
6.Όταν η αντιπολίτευση σιωπά υπάρχουν τέσσερις εξηγήσεις.
α.Ανυπομονεί να κάνει τα ίδια ή και χειρότερα
β.Έχει δικές της ενοχές να καλύψει.
γ.Είναι λίγο ή πολύ ανήθικη και πολύ αδιάφορη.
δ.Δεν έχει το ανάστημα για να συγκρουστεί με προσωποποιημένα-συγκεκριμένα, ιθαγενή άνομα συμφέροντα, γι’αυτό στοχοποιεί τους “Γερμανούς (Γότθους τους είπε κάποιος παρ’ολίγον σύμμαχος) που θέλουν να μας εκδικηθούν γιατί τους νικήσαμε” κλπ ή τη “μαντάμ” Μέρκελ, γεγονός που φέρνει ψήφους και δεν κοστίζει σε προσωπικό επίπεδο κινδύνου, τίποτα.
H ύποπτη σιωπή του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται όλο και περισσότερο αντιληπτή από σκεπτόμενους αριστερούς ανθρώπους. Ακόμη και στην «Αυγή» (15/07/2012), μια πολύ καλή εφημερίδα η οποία, πιστή όμως στις λογοκριτικές παραδόσεις των κομματικών οργάνων της Αριστεράς, δεν ασκεί ίχνος κριτικής στον κ.Τσίπρα, θεωρώντας προφανώς πως ότι κάνει είναι καλώς καμωμένο, ξέφυγε το ακόλουθο συμβάν, από ρεπορτάζ για τη μετεκλογική ομιλία Τσίπρα στο Περιστέρι: « ‘Ο ΣΥΡΙΖΑ να πει ονόματα’ Προχωρώντας προς το κέντρο της συγκέντρωσης συναντάμε τη Μαρί. Με τα παιδιά της και τις φίλες της, είναι πολύ πρόθυμη να μας μιλήσει. Είναι μουσικός, συμβασιούχος, απολύεται κάθε χρόνο και κάθε χρόνο περιμένει την επαναπρόσληψη.… Και μετ’ επιτάσεως ζητάει από τον ΣΥΡΙΖΑ “να πει ονόματα επιτέλους. Είναι λάθος που δεν λέει. Πρέπει να σταματήσει η ατιμωρησία”».
Εξυπακούεται ότι το ΚΚΕ και η Δημάρ έχουν αναγάγει τη σιωπή σε επιστήμη. Αναφέρομαι μόνο στο ΣΥΡΙΖΑ επειδή είναι αυτή τη στιγμή η μόνη ελπίδα, η μόνη εναλλακτική λύση για τη χώρα, η μεγαλύτερη πολιτική δύναμη της Αριστεράς και φοβάμαι πως αν δεν αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, θα στρώσει το χαλί στη διαφαινόμενη πορεία προς τη σομαλοποίηση ή ακόμη χειρότερα για να γιγαντωθεί ο μαύρος Εφιάλτης, θα λειτουργήσει δηλαδή ο Αλ.Τσίπρας, με ή χωρίς την υποστήριξη των πέντε ψήφων ανοχής του κόμματος Καμμένου, σαν ένας Κερένσκι του Ναζισμού ή κάθε ενδεχόμενης πολιτικής εκτροπής. Για να το πω όσο πιο ξεκάθαρα μπορώ προσθέτω τρια μικρά παραδείγματα με νόημα. Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ διολισθαίνει, στο όνομα του Αντιμνημονίου και των ετοιμόρροπων συμμαχιών του με ψηφοφόρους του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ και της λαϊκής Δεξιάς, σε μια απαλή εκδοχή του τρίπτυχου “Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια”, (π.χ. σωπαίνει απέναντι στο αίτημα της τρόϊκα για μείωση των μισθών των Αρχιερέων και για κατάργηση των “πτητικών” του προσωπικού της Αεροπορίας το οποίο αποσύρθηκε στα γραφεία ή γίνεται πιο συντηρητικός και από το εκλογικό 45% του ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ και ρίχνει στη λήθη το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλόφιλων), δεν προαναγγέλει τίποτα παραπάνω από μια αποτυχημένη διακυβέρνηση Τσίπρα, και λόγω της δραματικής συγκυρίας. Η χώρα χρειάζεται σύγχρονη επικαιροποιημένη αριστερή, δημοκρατική, ευρωπαϊκή, μεταρρυθμιστική διέξοδο με σαφείς προτάσεις σε κάθε πρόβλημα και όχι μια καρικατούρα αριστερού λαϊκισμού, αποσιωπήσεων και υπεκφυγών. Δεν τιμώ το ΣΥΡΙΖΑ για τη σιωπή του στις παλιές αμαρτίες της ΑΤΕ, όπως τα 105 εκατομμύρια που της χρωστά η ΝΔ και τα 97 του ΠΑΣΟΚ. Τιμώ το ΣΥΡΙΖΑ για τη μαχητικότητά του στο ξεπούλημα της ΑΤΕ στο γνωστό κ.Σάλα, αλλά τώρα είναι φοβάμαι αργά. Η Ευρώπη των αγορών δεν θα ανατραπεί δυστυχώς από το ΣΥΡΙΖΑ, γι’αυτό καλό θα ήταν το κόμμα αυτό να προλαβαίνει τα γεγονότα, να συγκεντρώσει την προσοχή του στις συγκεκριμένες εφικτές αλλαγές, που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία και να συγκρουστεί ανοιχτά με τις εκατοντάδες συσσωρευμενες και χρονίζουσες πληγές, τις οποίες οφείλει να δείξει και όχι να κρύβει. Το πελατειακό κράτος, η εκμετάλευση της ανεργίας από τους πολιτικούς που τη δημιουργούν, η εξαγορά ψήφων, η δουλοποίηση των συνειδήσεων, η διάχυση της διαφθοράς, η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, η αναξιοκρατία, αυτά κρύβονται πίσω από το Μουσείο, δεν είναι παρωνυχίδες, είναι η καρδιά του πολιτικου μας προβλήματος. Οι ένοχοι ολοφύρονται μετά για το διογκωμένο κράτος, ετοιμάζονται να πουλήσουν στους φίλους τους το κάθε κομματικό φέουδο που λέγεται ΑΤΕ. Η όψιμη διαμαρτυρία, οι επιλεκτικές καταγγελίες και η επιλεκτική σιωπή είναι συνενοχή.
…
ΥΓ
Θα ήμουν ευτυχής αν δινόταν κάποια σοβαρή απάντηση σε αυτά που, νομίζω δίκαια, επισημαίνω. Προς το παρόν δείτε απόσπασμα από μια εκπομπή που δεν έτυχε να δει στον καιρό της ο κ.Τσίπρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου