Εύκρατο κλίμα φαίνεται ότι συναντά το εύλογο αίτημα του Αντώνη Σαμαρά για συγχώνευση των τριών δόσεων που, ούτως ή άλλως, προέβλεπε για το 2012 το ελληνικό πρόγραμμα. Αυτό το θέμα το έχει θέσει ψηλά στην ατζέντα ο πρωθυπουργός, ο οποίος με κάθε ευκαιρία διαμηνύει ότι το διαπραγματεύεται «προσωπικά». Στόχος του, όπως είπε χθες από τις Βρυξέλλες, να κλείσει το συντομότερο δυνατό η εκκρεμότητα και να εισρεύσουν κονδύλια που θα επιτρέψουν στην οικονομία να αναπνεύσει.
http://www.euro2day.gr/news/economy/124/articles/738592/Article.aspx
Ωστόσο, η έγκριση από τους δανειστές μιας... mega εκταμίευσης ποσού 44 δισ. ευρώ δεν θα έρθει χωρίς νέους σκληρούς όρους και δικλίδες ασφαλείας από την πλευρά τους.
Σαφές δείγμα γραφής έδωσε το eurogroup με το ανακοινωθέν το οποίο εξέδωσε τη Δευτέρα: «Η Ελλάδα έχει εξελίξει και έχει δεσμευτεί να εφαρμόσει νέα εργαλεία πριν από την επόμενη εκταμίευση, για την ενίσχυση της διακυβέρνησης του προγράμματος, που θα επιτρέψει την παραμονή του σε τροχιά, ιδίως μέσα από μηχανισμούς διόρθωσης για την περιφρούρηση της επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων και της σημαντικής ενίσχυσης του υφιστάμενου λογαριασμού για την εξυπηρέτηση του χρέους».
Η πλευρά των δανειστών πίεσε αρχικά ώστε ο λογαριασμός στον οποίο θα κατατεθούν οι δόσειςνα μην τηρείται στην Ελλάδα, αλλά στο εξωτερικό. Αυτό δείχνει να έχει αποφευχθεί. Όπως δήλωσε ο Αντώνης Σαμαράς, μετά τον κύκλο επαφών που είχε στις Βρυξέλλες, «ξεπεράστηκε το θέμα του ‘εξωτερικού’ λογαριασμού», ενώ υποστήριξε ότι οι απώλειες που θα έχει η Ελλάδα στο ΕΣΠΑ της επόμενης περιόδου (2014-2020) θα είναι μικρότερες απ' ότι αρχικά αναμένονταν.
Ωστόσο, η Γερμανία, έχοντας τη σύμφωνη γνώμη και άλλων κρατών, συνεχίζει να πιέζει προς την κατεύθυνση του απόλυτου ελέγχου διαχείρισης. Ο ίδιος ο Σόιμπλε που άνοιξε το θέμα της συγχώνευσης των τριών δόσεων του 2012 (44 δισ. ευρώ) ήταν ξεκάθαρος: «Είναι σημαντικό να έχουμε έναν αξιόπιστο μηχανισμό ώστε να διασφαλίζουμε πως ό,τι συμφωνείται υλοποιείται. Αυτό δεν είναι έλλειψη εμπιστοσύνης στην ελληνική κυβέρνηση, αλλά απλώς ένα μάθημα που πήραμε τα τελευταία χρόνια. Δεν μπορούμε να αντέξουμε κι άλλες συμφωνίες στις οποίες φτάνουμε μετά από επίπονες διαπραγματεύσεις και δεν υλοποιούνται».
Ο ίδιος, οπαδός της ιδέας του εξωτερικού ελέγχου του ειδικού λογαριασμού, όπως προκύπτει από δημοσίευμα των Financial Times που αναδημοσίευσε το Euro2day.gr, έχει εισηγηθεί ακόμα και την υποχρεωτική πρόσληψη ξένων τεχνοκρατών, ώστε αυτοί να διαχειρίζονται κρίσιμους τομείς, όπως η συγκέντρωση φόρων και οι ιδιωτικοποιήσεις.
Tα παραπάνω μεταφράζονται σε πρώτη φάση σε ένα σύστημα «ελέγχου επίτευξης στόχων»,το οποίο θα λειτουργεί κυριολεκτικά μήνα με τον μήνα. Οι δαπάνες και τα έσοδα θα παρακολουθούνται συνεχώς και αν υπάρχουν αποκλίσεις, που δεν οφείλονται στην ύφεση, θα λαμβάνονται αυτόματα διορθωτικά μέτρα στα δημοσιονομικά.
Περικοπές σε δαπάνες του Δημοσίου θα υπάρχουν και στις περιπτώσεις που δεν πιάνονται οι στόχοι στις αποκρατικοποιήσεις για να καλύπτεται το "κενό". Αν υπάρξει υστέρηση στα έσοδα για δυο τρίμηνα, τότε θα αυξάνεται ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα, ώστε να καλυφθεί το 50% της απόκλισης.
Πρακτικά, δηλαδή, η ρήτρα απόκλισης από τον στόχο θα ενεργοποιείται αμέσως για να μην εκτροχιαστεί ξανά το πρόγραμμα.
Από την άλλη πλευρά, ο ειδικός λογαριασμός θα αποπληρώνει με απόλυτη προτεραιότητα τις υποχρεώσεις που σχετίζονται με την εξυπηρέτηση του χρέους. Για τον σκοπό αυτόν, μάλιστα, θα δίνεται και ένα μέρος από τις τυχόν υπερβάσεις στόχων (καλύτερα αποτελέσματα) που θα πετυχαίνει η κυβέρνηση. Τα υπόλοιπα θα δοθούν για αποκατάσταση αδικιών…
Αδημονία στην Αθήνα, που «πνίγεται» για ρευστό
Εντούτοις, η χρόνια στέρηση της ελληνικής αγοράς από ρευστότητα δημιουργεί αδημονία για την έλευση της «ενισχυμένης δόσης» προκειμένου:
· Να προχωρήσει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών (περί τα 25 δισ. ευρώ).
· Να εξοφληθεί μέρος των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου. Στον προϋπολογισμό αναφέρεται ότι για τον σκοπό αυτό θα διατεθούν φέτος 3,5 δισ. και αντίστοιχο ποσό θα δοθεί το 2013.
· Να αποπληρωθούν οι έκτακτες εκδόσεις εντόκων που έγιναν για να μη μείνει από χρήματα το Δημόσιο και επιβάρυναν τον έκτακτο μηχανισμό ρευστότητας ELA στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Εκτιμάται επιπρόσθετα ότι η καταβολή αυτού του ποσού θα παίξει σημαντικό ρόλο όχι μόνο στην αύξηση της πραγματικής ρευστότητας, αλλά και στην τόνωση της ψυχολογίας της αγοράς. Θα είναι σαφές δείγμα επαναφοράς του ελληνικού προγράμματος σε «τάξη», αλλά και σήμα εμπιστοσύνης των δανειστών, προς όφελος της διεθνούς εικόνας της χώρας μας, ό,τι αυτό σημαίνει για τις επενδύσεις και τις επερχόμενες ιδιωτικοποιήσεις.
Ο σχεδιασμός της κυβέρνησης είναι παράλληλα να τρέξουν δράσεις του ΕΣΠΑ, με έμφαση αφενός στα μεγάλα έργα που έχουν μπλοκάρει και αφετέρου σε μικρομεσαίες επιχειρήσειςπου ασφυκτιούν από έλλειψη ρευστότητας.
Παραμένει το μεγάλο αγκάθι της βιωσιμότητας
Η υλοποίηση των παραπάνω, όμως, φαίνεται πως περνά από την εύρεση χρυσής τομής στη διαφωνία μεταξύ των Ευρωπαίων και του ΔΝΤ σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους.
Είναι πλέον εμφανές ότι με πρωταγωνιστή τη Γερμανία βασική επιδίωξη είναι να βρεθεί μια εμβόλιμη... λύση που να ικανοποιεί το ΔΝΤ, αλλά να μεταθέτει οποιεσδήποτε σκέψεις για «κούρεμα» των επίσημων διακρατικών δανείων μεταγενέστερα, πιθανότατα μετά τις γερμανικές εκλογές του 2013. Χαρακτηριστική ήταν η χθεσινή θέση του Ζ.Κλ. Γιούνκερ ότι εξετάζει τη μετάθεση του χρονοδιαγράμματος για τη μείωση του χρέους στο 120% του ΑΕΠ από το 2020 στο 2022.
Από την άλλη πλευρά, το ΔΝΤ θέλει καθαρή λύση εδώ και τώρα. Η Κρ. Λαγκάρντ ξεκαθάρισε ότι διαφωνεί με την προσέγγιση των Ευρωπαίων. Όλα αυτά προκαλούν εκρηκτικό κλίμα, λίγες μόλις μέρες πριν από το ορόσημο της 20ής Νοεμβρίου, οπότε θα διεξαχθεί το επόμενο eurogroup.
http://www.euro2day.gr/news/economy/124/articles/738592/Article.aspx
Ωστόσο, η έγκριση από τους δανειστές μιας... mega εκταμίευσης ποσού 44 δισ. ευρώ δεν θα έρθει χωρίς νέους σκληρούς όρους και δικλίδες ασφαλείας από την πλευρά τους.
Σαφές δείγμα γραφής έδωσε το eurogroup με το ανακοινωθέν το οποίο εξέδωσε τη Δευτέρα: «Η Ελλάδα έχει εξελίξει και έχει δεσμευτεί να εφαρμόσει νέα εργαλεία πριν από την επόμενη εκταμίευση, για την ενίσχυση της διακυβέρνησης του προγράμματος, που θα επιτρέψει την παραμονή του σε τροχιά, ιδίως μέσα από μηχανισμούς διόρθωσης για την περιφρούρηση της επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων και της σημαντικής ενίσχυσης του υφιστάμενου λογαριασμού για την εξυπηρέτηση του χρέους».
Η πλευρά των δανειστών πίεσε αρχικά ώστε ο λογαριασμός στον οποίο θα κατατεθούν οι δόσειςνα μην τηρείται στην Ελλάδα, αλλά στο εξωτερικό. Αυτό δείχνει να έχει αποφευχθεί. Όπως δήλωσε ο Αντώνης Σαμαράς, μετά τον κύκλο επαφών που είχε στις Βρυξέλλες, «ξεπεράστηκε το θέμα του ‘εξωτερικού’ λογαριασμού», ενώ υποστήριξε ότι οι απώλειες που θα έχει η Ελλάδα στο ΕΣΠΑ της επόμενης περιόδου (2014-2020) θα είναι μικρότερες απ' ότι αρχικά αναμένονταν.
Ωστόσο, η Γερμανία, έχοντας τη σύμφωνη γνώμη και άλλων κρατών, συνεχίζει να πιέζει προς την κατεύθυνση του απόλυτου ελέγχου διαχείρισης. Ο ίδιος ο Σόιμπλε που άνοιξε το θέμα της συγχώνευσης των τριών δόσεων του 2012 (44 δισ. ευρώ) ήταν ξεκάθαρος: «Είναι σημαντικό να έχουμε έναν αξιόπιστο μηχανισμό ώστε να διασφαλίζουμε πως ό,τι συμφωνείται υλοποιείται. Αυτό δεν είναι έλλειψη εμπιστοσύνης στην ελληνική κυβέρνηση, αλλά απλώς ένα μάθημα που πήραμε τα τελευταία χρόνια. Δεν μπορούμε να αντέξουμε κι άλλες συμφωνίες στις οποίες φτάνουμε μετά από επίπονες διαπραγματεύσεις και δεν υλοποιούνται».
Ο ίδιος, οπαδός της ιδέας του εξωτερικού ελέγχου του ειδικού λογαριασμού, όπως προκύπτει από δημοσίευμα των Financial Times που αναδημοσίευσε το Euro2day.gr, έχει εισηγηθεί ακόμα και την υποχρεωτική πρόσληψη ξένων τεχνοκρατών, ώστε αυτοί να διαχειρίζονται κρίσιμους τομείς, όπως η συγκέντρωση φόρων και οι ιδιωτικοποιήσεις.
Tα παραπάνω μεταφράζονται σε πρώτη φάση σε ένα σύστημα «ελέγχου επίτευξης στόχων»,το οποίο θα λειτουργεί κυριολεκτικά μήνα με τον μήνα. Οι δαπάνες και τα έσοδα θα παρακολουθούνται συνεχώς και αν υπάρχουν αποκλίσεις, που δεν οφείλονται στην ύφεση, θα λαμβάνονται αυτόματα διορθωτικά μέτρα στα δημοσιονομικά.
Περικοπές σε δαπάνες του Δημοσίου θα υπάρχουν και στις περιπτώσεις που δεν πιάνονται οι στόχοι στις αποκρατικοποιήσεις για να καλύπτεται το "κενό". Αν υπάρξει υστέρηση στα έσοδα για δυο τρίμηνα, τότε θα αυξάνεται ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα, ώστε να καλυφθεί το 50% της απόκλισης.
Πρακτικά, δηλαδή, η ρήτρα απόκλισης από τον στόχο θα ενεργοποιείται αμέσως για να μην εκτροχιαστεί ξανά το πρόγραμμα.
Από την άλλη πλευρά, ο ειδικός λογαριασμός θα αποπληρώνει με απόλυτη προτεραιότητα τις υποχρεώσεις που σχετίζονται με την εξυπηρέτηση του χρέους. Για τον σκοπό αυτόν, μάλιστα, θα δίνεται και ένα μέρος από τις τυχόν υπερβάσεις στόχων (καλύτερα αποτελέσματα) που θα πετυχαίνει η κυβέρνηση. Τα υπόλοιπα θα δοθούν για αποκατάσταση αδικιών…
Αδημονία στην Αθήνα, που «πνίγεται» για ρευστό
Εντούτοις, η χρόνια στέρηση της ελληνικής αγοράς από ρευστότητα δημιουργεί αδημονία για την έλευση της «ενισχυμένης δόσης» προκειμένου:
· Να προχωρήσει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών (περί τα 25 δισ. ευρώ).
· Να εξοφληθεί μέρος των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου. Στον προϋπολογισμό αναφέρεται ότι για τον σκοπό αυτό θα διατεθούν φέτος 3,5 δισ. και αντίστοιχο ποσό θα δοθεί το 2013.
· Να αποπληρωθούν οι έκτακτες εκδόσεις εντόκων που έγιναν για να μη μείνει από χρήματα το Δημόσιο και επιβάρυναν τον έκτακτο μηχανισμό ρευστότητας ELA στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Εκτιμάται επιπρόσθετα ότι η καταβολή αυτού του ποσού θα παίξει σημαντικό ρόλο όχι μόνο στην αύξηση της πραγματικής ρευστότητας, αλλά και στην τόνωση της ψυχολογίας της αγοράς. Θα είναι σαφές δείγμα επαναφοράς του ελληνικού προγράμματος σε «τάξη», αλλά και σήμα εμπιστοσύνης των δανειστών, προς όφελος της διεθνούς εικόνας της χώρας μας, ό,τι αυτό σημαίνει για τις επενδύσεις και τις επερχόμενες ιδιωτικοποιήσεις.
Ο σχεδιασμός της κυβέρνησης είναι παράλληλα να τρέξουν δράσεις του ΕΣΠΑ, με έμφαση αφενός στα μεγάλα έργα που έχουν μπλοκάρει και αφετέρου σε μικρομεσαίες επιχειρήσειςπου ασφυκτιούν από έλλειψη ρευστότητας.
Παραμένει το μεγάλο αγκάθι της βιωσιμότητας
Η υλοποίηση των παραπάνω, όμως, φαίνεται πως περνά από την εύρεση χρυσής τομής στη διαφωνία μεταξύ των Ευρωπαίων και του ΔΝΤ σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους.
Είναι πλέον εμφανές ότι με πρωταγωνιστή τη Γερμανία βασική επιδίωξη είναι να βρεθεί μια εμβόλιμη... λύση που να ικανοποιεί το ΔΝΤ, αλλά να μεταθέτει οποιεσδήποτε σκέψεις για «κούρεμα» των επίσημων διακρατικών δανείων μεταγενέστερα, πιθανότατα μετά τις γερμανικές εκλογές του 2013. Χαρακτηριστική ήταν η χθεσινή θέση του Ζ.Κλ. Γιούνκερ ότι εξετάζει τη μετάθεση του χρονοδιαγράμματος για τη μείωση του χρέους στο 120% του ΑΕΠ από το 2020 στο 2022.
Από την άλλη πλευρά, το ΔΝΤ θέλει καθαρή λύση εδώ και τώρα. Η Κρ. Λαγκάρντ ξεκαθάρισε ότι διαφωνεί με την προσέγγιση των Ευρωπαίων. Όλα αυτά προκαλούν εκρηκτικό κλίμα, λίγες μόλις μέρες πριν από το ορόσημο της 20ής Νοεμβρίου, οπότε θα διεξαχθεί το επόμενο eurogroup.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου