Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Φιλανθρωπία: μην ταΐζετε τους φτωχούς.. καλή Χρονιά το 2014 άλλα για ποίους ... Μην ξεχνάς ότι ζεις μονάχα μια φορά

Το 2013 φεύγει αφήνοντας πίσω του τα συντρίμμια μιας απίστευτης ανθρωπιστικής κρίσης.

Τον εφιάλτη της ανεργίας, τη νέα γενιά μετανάστευσης, την φτώχεια και την...
εξαθλίωση, την κατάργηση εργασιακών-ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, τον αυταρχισμό και την τρομοκρατία της κυβέρνησης, την εργοδοτική εκμετάλλευση σε στιγμές παροξυσμού και ασυδοσίας, αυτό είναι το σκηνικό των πολιτικών που εφαρμόζονται για 4η χρονιά, από κυβέρνηση και πουλημένους πολιτικούς, πολιτικούς της μίζας και της διαπλοκής. 

Οι εργαζόμενοι όλη την προηγούμενη χρονιά, παρ’ όλο που αγωνίστηκαν σε σκληρές μάχες μεγάλης διάρκειας, αντιστάθηκαν σε λυσσαλέες επιθέσεις, δεν κατάφεραν να βάλουν φρένο στην κοινωνική καταστροφή που συντελείται. Η κυβέρνηση σε συνεργασία με τα διαπλεκόμενα κανάλια φτωχοποιουν την μεσαία τάξη για να μην πληγούν οι ίδιοι . έχουν βγάλει δις ευρώ στην ελβετια και δεν τους ενδιαφέρει η δικιά μας φτωχοποιηση... οι υποκριτές Ευρωπαίοι δεν τολμούν να αγγίξουν τις καταθέσεις τον λαμογιον στην ελβετία και σε άλλους παραδείσους... με τα μέτρα λιτότητας περιμένουν ποτε θα ξυπνήσουμε για να διώξουμε αυτούς τους ληστές αριστερούς και δεξιούς με τα εκατομμύρια καταθεσεις και να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας... ποιος θα τολμήσει να στείλει στην φυλακή τους ιδιοκτήτες των χρεοκοπημένων χαζοκάναλων και χαζοκομματων που μας ληστεύουν. και ενώ ο ελληνας αξιοπρεπώς πληρώνει τα χαράτσια η κατάσταση δεν βελτιώνεται... ούτε ένας χαζοκυφηνας του δημοσίου δεν εχει χάσει την δουλειά του, ούτε μια μεταρρύθμιση δεν έχει γίνει...

ή θα καταλήξουμε όλοι μαζί στα δένδρα σαν τους χιπις άλλης εποχής ή θα πάρουμε την ζωή στα χέρια μας.....
Ας είναι το 2014 έτος ανατροπής και δημιουργίας για τον καθένα μας... μην περιμένετε τίποτα από αυτούς ... δεν μας υπηρετούν, ούτε μας εκπροσωπούν, πουθενά...
“Οταν δίνω φαγητό στους φτωχούς με λένε άγιο. Όταν ρωτώ γιατί οι φτωχοί δεν έχουν φαγητό με λένε κομμουνιστή” (Nτομ Χέλντερ Καμάρα του Ρεσίφε, ο ‘κόκκινος επίσκοπος’).
Του Αρη Χατζηστεφάνου
Πριν από περίπου ένα χρόνο ο πρώην σύμβουλος του υπουργείου Οικονομικών Π. Μουρδουκούτας, αφού εξήγησε στους αναγνώστες του περιοδικού «Forbes» ότι «η Ελλάδα δεν ανήκε ποτέ στο σοβιετικό μπλοκ» (;), υποστήριζε ότι οι Ελληνες μεγαλοεπιχειρηματίες καλά θα κάνουν να σταματήσουν να πληρώνουν φόρους και να ιδρύσουν κοινωφελή ιδρύματα, τα οποία θα αναλάμβαναν φιλανθρωπικές δραστηριότητες. Μέσα στον παραλογισμό, που διακρίνει αρκετά κείμενα συμβούλων του υπουργείου Οικονομικών, το συγκεκριμένο άρθρο στο «Forbes» αποτελεί ίσως το απόσταγμα της έννοιας της φιλανθρωπίας, όπως διαμορφώνεται στον σύγχρονο καπιταλισμό. Η φιλανθρωπία, όπως εξηγούσε και ο Σλαβόι Ζίζεκ, δεν είναι πλέον ένα σύμπτωμα των ανισοτήτων που δημιουργεί το οικονομικό σύστημα αλλά ένα πολύτιμο εργαλείο στα χέρια των μεγάλων επιχειρήσεων.

Ευτυχώς για το παρελθόν μας και δυστυχώς για το παρόν μας, τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι. Η λέξη φιλανθρωπία θα γεννηθεί στον «Προμηθέα Δεσμώτη» του Αισχύλου και ελάχιστη σχέση έχει με τη σημερινή χρήση του όρου. Ο Προμηθέας εκφράζει την «αγάπη του προς τον άνθρωπο» όχι προσφέροντάς του ελεημοσύνη αλλά δίνοντάς του τη δυνατότητα να σταθεί στα πόδια του. Ανατρέπει τις δομές εξουσίας και αναδιανέμει τα μέσα παραγωγής («Εκλεψα κι έκρυψα σε ξύλο κουφωτό τον σπόρο του πυρός, τον δάσκαλο για πάσα τέχνη των θνητών, προίκα μεγάλη») που βρίσκονταν στα χέρια των θεών. Δεν είναι φυσικά τυχαίο ότι οι οικονομικές ελίτ της εποχής, που είχαν την έδρα τους στον Ολυμπο, έστειλαν τους δυο πιο πιστούς υπηρέτες τους (το Κράτος και τη Βία) να εξασφαλίζουν ότι ο φιλάνθρωπος Προμηθέας θα παρέμενε δεμένος στον Καύκασο. Στο ίδιο μήκος κύματος στον πλατωνικό διάλογο «Ευθύφρων» ο Σωκράτης παρουσιάζει σαν δική του φιλανθρωπία το γεγονός ότι μοιράζει τη γνώση του δωρεάν στο ακροατήριό του –ίσως η πρώτη ευθεία αμφισβήτηση των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας στα προϊόντα της διανοίας.

Η λέξη φιλανθρωπία θα ταυτιστεί πρακτικά με την ελεημοσύνη μετά τη Βιομηχανική Επανάσταση, όταν τα ανώτερα οικονομικά στρώματα αρχίζουν να προσφέρουν μερικά ψίχουλα από τα υπερκέρδη τους στους αποκλεισμένους του οικονομικού συστήματος.

Πόσο διαφορετική φαντάζει η φιλανθρωπία του Προμηθέα από τις πράξεις ελεημοσύνης των μεγάλων ευεργετών που συγκρατεί η δυτική ιστοριογραφία. Ο Ροκφέλερ, πρότυπο ακόμη και σήμερα της αμερικανικής φιλανθρωπίας, προσέφερε ψίχουλα στους φτωχούς ενώ παράλληλα έδινε εντολές στον πρόεδρο Ουίλσον να στέλνει τον ομοσπονδιακό στρατό για να εξοντώνει όσους απεργούσαν στις επιχειρήσεις του. Το κράτος και η βία ήταν και πάλι παρόντα, ο τιτάνας Προμηθέας όμως είχε δώσει τη θέση του σε μια από τις πιο σκοτεινές φιγούρες της αμερικανικής Ιστορίας.

Και ο δεύτερος μεγάλος «φιλάνθρωπος» του 20ού αιώνα όμως, ο επιχειρηματίας Τζον Φορντ, θα ήταν καλύτερο να μείνει στην ιστορία για την έμπρακτη στήριξη στη ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ και τον αντισημιτισμό του παρά για τις αναλογικά ασήμαντες αγαθοεργίες του.

Και οι σύγχρονοι μεγάλοι «ευεργέτες» της ανθρωπότητας όμως έχουν περισσότερα να κρύψουν στο βιογραφικό τους από όσα έχουν να παρουσιάσουν σχετικά με το φιλανθρωπικό τους έργο. Ο «μέγας φιλάνθρωπος» Τζορτζ Σόρος δαπάνησε πολύ περισσότερα χρήματα και φαιά ουσία για να κερδοσκοπήσει σε βάρος της βρετανικής και της ρωσικής οικονομίας και να ανατρέψει καθεστώτα στην Ανατολική Ευρώπη και την Ασία από τον χρόνο και το χρήμα που προσφέρει για ελεημοσύνη.

Παρ’ όλα αυτά τα τελευταία χρόνια δεν έλειψαν και μεγάλοι «φιλάνθρωποι» που θυμήθηκαν, έστω και αμυδρά, τον ρόλο του Προμηθέα. «Τα μέτρα κοινωνικής πρόνοιας που καλύπτουν άμεσες ανάγκες πρέπει να θεωρούνται προσωρινές απαντήσεις» σημείωνε ο Πάπας Φραγκίσκος στην τελευταία «αποστολική παραίνεσή» του και συμπλήρωνε πως «όσο δεν εξαπολύουμε επίθεση εναντίον των δομικών αιτιών της ανισότητας, λύση στα προβλήματα του κόσμου δεν θα βρεθεί!». Μιλώντας για τη «χοντροκομμένη και αφελή εμπιστοσύνη στην καλοσύνη όσων έχουν οικονομική ισχύ» ο προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας εξαπέλυε επίθεση στη «θεοποιημένη τυραννία της αγοράς» και τον ίδιο τον καπιταλισμό, θυμίζοντας τα διδάγματα της λεγόμενης «θεολογίας της απελευθέρωσης» της Λατινικής Αμερικής.

Λιγότερο μετρημένος στις εκφράσεις του ο Πίτερ Μπάφετ, γιος του Αμερικανού δισεκατομμυριούχου και «μέγα φιλάνθρωπου» Γουόρεν Μπάφετ, με άρθρο του στους «New York Times» στράφηκε εναντίον της «βιομηχανίας της ελεημοσύνης», η αξία της οποίας έφτασε το 2012 τα 316 δισεκατομμύρια δολάρια. Ο Μπάφετ κάνει λόγο για τη «φιλανθρωπική αποικιοκρατία», η οποία στηρίζεται σε ένα σύστημα που γιγαντώνει τις ανισότητες και στη συνέχεια ξεπλένει τις αμαρτίες της με πράξεις αγαθοεργίας. Αποτελεί πρόοδο να προσφέρουμε δωρεάν Wi-Fi, αναρωτιόταν ο υιός Μπάφετ, ή θα ήταν καλύτερα να δημιουργήσουμε ένα νέο «λειτουργικό σύστημα» όπου δεν θα υπάρχουν στον κόσμο 13χρονα κοριτσάκια που πουλιούνται σαν πόρνες;

Η λέξη φιλανθρωπία θα γεννηθεί στον «Προμηθέα Δεσμώτη» του Αισχύλου και ελάχιστη σχέση έχει με τη σημερινή χρήση του όρου. Ο Προμηθέας εκφράζει την «αγάπη του προς τον άνθρωπο» όχι προσφέροντάς του ελεημοσύνη αλλά δίνοντάς του τη δυνατότητα να σταθεί στα πόδια του. Ανατρέπει τις δομές εξουσίας και αναδιανέμει τα μέσα παραγωγής …που βρίσκονταν στα χέρια των θεών. Δεν είναι φυσικά τυχαίο ότι οι οικονομικές ελίτ της εποχής, που είχαν την έδρα τους στον Όλυμπο, έστειλαν τους δυο πιο πιστούς υπηρέτες τους (το Κράτος και τη Βία) να εξασφαλίζουν ότι ο φιλάνθρωπος Προμηθέας θα παρέμενε δεμένος στον Καύκασο. Στο ίδιο μήκος κύματος στον πλατωνικό διάλογο «Ευθύφρων» ο Σωκράτης παρουσιάζει σαν δική του φιλανθρωπία το γεγονός ότι μοιράζει τη γνώση του δωρεάν στο ακροατήριό του 
Καραμανλής Β΄ και αγανακτισμένος Καμμένος, κάνουν σεμνές και ταπεινές χριστουγεννιάτικες διακοπές στις Άλπεις, η κρατικοδίαιτη φοροαπαλλαγμένη Εκκλησία και οι επαγγελματίες φιλάνθρωποι, πετάνε μερικά εορταστικά ψίχουλα στο πιάτο του φτωχού Λάζαρου, ενώ ο Φύρερ αποκαλύπτεται να επαινεί την ευαγή δραστηριότητα κάποιου Γηροκομείου της Μητροπόλεως Σπάρτης.

«Δεν πιστεύω στη φιλανθρωπία, πιστεύω στην αλληλεγγύη» επισήμαινε σωστά, πριν από κάμποσο καιρό, ο Εδουάρδο Γκαλεάνο. «Η φιλανθρωπία είναι κατακόρυφη, άρα είναι ντροπιαστική. Πηγαίνει από πάνω προς τα κάτω. Η αλληλεγγύη είναι οριζόντια. Σέβεται τον άλλο και μαθαίνεις από αυτόν. Εχω πολλά να μάθω από άλλους ανθρώπους».

















Μη μασάτε....

Έχεις διοικήσει ένα περίπτερο;

Είσαι ιδιοκτήτης-εργοδότης μιας μικρής ή μεγάλης επιχείρησης κάπου στην Ελλάδα;

Έχεις πετύχει, χωρίς την διαπλοκή σου με το κράτος, να κάνεις κερδοφόρα την επιχείρησή σου, σεβόμενος παράλληλα τους εργαζόμενους;

Έχεις καταφέρει να κερδίσεις την αγάπη και τον σεβασμό όσων εργάζονται για σένα;

Είσαι συνεπής απέναντι στις υποχρεώσεις σου, στους εργαζόμενους, στους προμηθευτές, τις τράπεζες, τους πελάτες σου;

ΕΑΝ ΝΑΙ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΑΣ!

Εάν δεν ανήκεις σε κανένα από τα υπάρχοντα κόμματα και πιστεύεις στο όραμα της Ενωμένης Ευρώπης των Πολιτών -που περνάει και μέσα από το ευρώ- τότε μπορείς να γίνεις μέρος της Ιστορίας.

Το 2014 θα είναι η χρονιά που θα καθορίσει το μέλλον της Ελλάδας, της Ευρώπης, το δικό σου.

Μην το αφήνεις στα χέρια τους.

Έλα μαζί μας σε μια προσπάθεια να εντοπίσουμε τους αρίστους ανάμεσά μας-ο καθένας στον τομέα του- και όλοι μαζί να δώσουμε την μάχη της χαμένης μας αξιοπρέπειας.

Κάνε την δικαιολογημένη οργή σου, δημιουργική ορμή και έλα μαζί μας να τους κερδίσουμε στην πιο κρίσιμη σκακιέρα που έχει στηθεί μεταπολεμικά με φόντο την όμορφη πατρίδα μας.

Πιστεύουμε ότι η Ελλάδα μπορεί να ελπίζει μόνο στα δημιουργικά μυαλά του επιχειρείν για να καταφέρει να αποφύγει την μοιραία πρόσκρουση. (Στη συνέχεια θα προστεθούν στην μάχη οι νέοι επιστήμονες, τα φωτεινά μυαλά με τις εξαιρετικές σπουδές, αλλά και οι νέοι άνθρωποι χωρίς ιδιαίτερες σπουδές αλλά με δίψα για ζωή και με τη λάμψη του νικητή στο βλέμμα τους.)

Μην ξεχνάς ότι ζεις μονάχα μια φορά και είναι πολύ πιθανό να μετανιώσεις, εάν στην πιο κρίσιμη στιγμή για την μοίρα του τόπου σου, μείνεις απλός παρατηρητής.

ΓΙΝΕ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Στείλε ένα email στο bepartofhistory@gmail.com με λίγα λόγια για σένα και την επιχείρησή σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου